Abakada ng Pag-ibig: Paula Chapter 10

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 10

BAGO pa man naipa-deliver ni Paula kay Moncie ang nude sculpture ni Richard, may dumating sa kanilang mga imbitasyon para sa anibersaryo nina Rica at Libby.

 

You are cordially invited to witness

and join the celebration

as my sister, Rica,

and my friend, Libby,

pledge love, honor, respect, and fidelity

to each other...

 

        Ang nakapirma sa imbitasyon ay si Richard Romero.

        “Totoo ba ito, Moncie?” hindi makapaniwalang sambit ni Paula.

        “Alangan namang kunwa-kunwarian lang,” sagot ng kaibigan. “Ang sweet, ano?”

        Sa pinakamalaking ballroom ng New Haven Spa Hotel ginanap ang selebrasyon. Puno ng tao ang venue na dinekorasyunan nang parang sa isang engagement party.

        Black and white ang motif ng event. Black or white o kombinasyon ng mga ito ang hiniling ng imbitasyon na isuot ng mga bisita.

        Nakaitim si Paula. Simpleng ankle length dress na may V-neckline at malambot ang bagsak.

        Si Moncie, dressed for a wedding. Sinaunang off-white na barong at off-white na pantalon. Pati sapatos nito ay puti. May dala pang puting gentleman’s hat at puting walking stick for effect.

        Ang sumalubong sa kanila ay sina Rica at Libby.

        Naka-formal din ang dalawa. Magkaibang gown na parehong gawa sa plain ivory-colored bridal satin. Sabrina-cut at sleveless kay Rica. Tube-style kay Libby. Dalawang pagkagagandang babae na in bloom.

        “Paula, thanks so much for coming,” sabi ni Rica pagyakap sa kanya. “In fact, thanks so much for everything. Alam mo bang malaki ang kinalaman mo sa event na ito? Dahil sa iyo, Richard finally opened his heart to us.”

        “I’m so happy for you,” maluha-luhang sagot niya.

        Nagyakap din sila ni Libby.

        “You accomplished the impossible,” sabi nito. “Because of you, kumpletung-kumpleto na ang happiness namin ngayon.”

        “Bakit naman dahil sa akin?” tanggi pa ng dalaga. “Richard is responsible for his own decisions. Siya lang ang maaaring makapagpabago sa sarili niya.”

        “True,” sang-ayon ni Rica. “Pero ikaw ang naging catalyst for that change. Dahil sa paninindigan mo sa iyong mga prinsipyo at sa no-holds-barred na mga puna mo sa kanya, nagsimula siyang tumingin sa paligid from a different perspective. Unti-unti niyang sinubukang lumabas mula sa makitid niyang pananaw. Gusto raw kasi niyang makita for himself iyong mga sinasabi mong kahanga-hanga sa relationship namin ni Libby – na hindi talaga niya makita noon. When he tried doing that, namulat din siya sa marami pang mga katotohanan. Ang bilis nga, e.”

        “Hindi na nga raw siya anti-LGBTQ ngayon, sabi nila,” sagot ni Paula. “Mabilis ding kumalat ang balita.”

        “Paano naman, lagi na siyang sumasama sa amin kahit na saang LGBTQ-centered affair,” sabi ni Libby. “Kung hindi ka biglang nawala sa circulation, you would have seen the three of us together everywhere.”

        “I was working on a project,” pagdadahilan niya. “Kaya hindi ako nakaka-attend ng mga socials.”

        “Ito ngang anniversary na ito, maliit na get-together lang sana,” pahayag ni Rica. “Idea niya na gawing ganito. Regalo raw niya sa amin.”

        Naninikip na talaga ang dibdib ni Paula sa emosyon.

        “But where is he?” tanong ni Moncie.

        “Nandiyan sa loob,” sagot ni Rica. “Nag-iistima sa mga bisita. You’ll be surprised kung gaano na kagaan ang pakikipagbiruan niya sa mga kaibigan natin.”

        Nang makita nina Paula ang binata, nakaitim din pala ito na suit. May katernong puting long-sleeved shirt.

        Kahit nasa kabilang dulo ito ng ballroom, mabilis na tumawid patungo sa kanila.

        Nakita rin nila ang kabi-kabilang pagbati nito sa mga tao along the way.

        “O, may pagdududa ka pa ba?” tanong ni Moncie bago ito nakalapit sa kanila.

        “He’s sincere,” amin na niya. “Pero... baka may sama ng loob siya sa akin. I didn’t trust him enough to believe he’s capable of doing this. I should have known better. Despite everything naman kasi, kahit na isang typical male chauvinist siya noon, he was a good man inside. Doon ako dapat nagtiwala. Sayang.”

        Pagdating ni Richard sa harap nila, pagkaliwa-liwanag ng ngiti nito.

        “Finally! The two people I miss most. Bakit ngayon ko lang kayo nakitang lumabas uli?”

        “May rush interior decorating and landscaping job kasi ako sa Tagaytay,” paliwanag ni Moncie. “I was always there. Ito namang si Paula, abala sa ipinagawa mo, remember?”

        “It’s finally finished,” pagbabalita niya, pilit na ngumingiti na parang wala siyang inaalala. “Ipapa-deliver ko na nga sa iyo, e.”

        “Great!” sagot ni Richard. “Come, ihahanap ko kayo ng table.”

        “Bahala ka na lang kay Paula, Rich,” iwas ni Moncie. “I have to talk to Reynard over there.”

        At bago pa makatanggi ang dalaga ay iniwan na sila nito.

        “Will you share a table with me... again?” tanong ni Richard.

        “Of course,” kunwa’y balewalang sagot niya.

        Espesyal pala ang mesang nakareserba kay Richard. Nasa inner circle na nakapaikot sa pinakagitna ng ballroom kung saan magaganap ang public declaration nina Rica at Libby sa isa’t isa.

        “Hindi pa ako nakakapagpasalamat sa iyo,” sabi ng binata nang makaupo sila. “You made me capable of appreciating all these.”

        “I didn’t make you do anything,” pagtatama ni Paula. “Sariling kagustuhan mo iyon. Ako, ipinahayag ko lang ang mga paniniwala ko sa iyo. It was all up to you kung tatanggapin mo o hindi.”

        “Pero dahil napahanga mo ako, I felt the need to at least try to see things from your point of view,” paliwanag ni Richard. “Gusto lang kitang maintindihan. Gusto kong makita kung ano ba talaga ‘yung pinaninindigan mo. At tama ka. It’s a stand that’s definitely worth defending. Dapat nga na mabawasan ang mga makikitid ang isip sa mundong ito.”

        “I’m sorry kung naging masyado akong malupit  sa iyo noon,” bawi ni Paula.

        “Kung hindi mo ako ginanoon, hindi rin naman ako matatauhan,” sagot ng binata.

        “I’m glad everyone’s happy now,” pilit pa ring ngumingiting pahayag niya.

        Nagsimula ang seremonya.

        May master of ceremonies na nagkuwento nang pahapyaw tungkol sa tinakbo ng relasyon nina Rica at Libby. May ipinalabas na video presentation – regalo ng ilang mga kaibigan. Mga pinagtagni-tagning home video clips at still pictures ng dalawa through the years, kasabay ng angkop na musical scoring. Pagkatapos, may ilan pa uling mga kaibigan na nagbigay ng kanya-kanyang personal message para sa dalawa.

        Pinaka-highlight ng seremonya nang sina Rica at Libby na mismo ang nagsalita.

        Nauna si Libby. Ikinuwento nito ang lahat ng mga kaibig-ibig na katangian ng partner.

        Sumagot si Rica. Ganoon din.

        Sumunod ang sabay nilang pag-toast sa isa’t isa at ang palitan ng mga pledges.

        Umugong ang bulwagan sa palakpakan at mga sigaw ng “Congratulations!” at “Way to go!”

        Nang humupa iyon, bumaling ang dalawa sa mga panauhin. Nagpasalamat.

        “And finally, we would like to thank our brother, Richard,” sabi ni Libby. “Thank you for accepting us into your heart, thereby blessing our happiness with your love.”

        “We knew it was just a matter of time, Rich,” dagdag ni Rica. “You were always a beautiful person within. Now it’s shining through every gorgeous pore of your being.”

        Palakpakan ang mga panauhin, kasabay ng masayang tawanan.

        Nakipalakpak si Paula, pero ang totoo niyon ay parang nanliliit siya. Tinamaan siya nang husto ng mga sinabi ni Rica, kahit alam niyang walang ganoong intensiyon ang kaibigan.

        Hiyang-hiya siya kay Richard.

        Kaya tuloy nang matapos ang kasayahan ay isa siya sa mga naunang nagpaalam. Hinintay lang niyang may mga mauna nang kaunti sa kanya para medyo disimulado.

        Una siyang nagpaalam kay Moncie.

        “You’re running away,” pabulong na sumbat nito sa kanya.

        Aminado siya kaya nginitian lang niya ito nang malungkot.

        “I’ll call you tomorrow,” sabi niya sa kaibigan.

        Sina Rica at Libby, halatang nagulat nang sa mga ito naman siya magsabi. Pero hindi rin siya inusisa. Nagpasalamat lang uli ang dalawa. Niyakap siya nang mahigpit.

        “Call us if you need to talk about anything,” bilin ni Rica.

        Pahaging na may alam na rin pala ito.

        Nang magsabi siya kay Richard, hindi ito pumayag na hindi siya ihatid sa labas. Kumaway lang ito ng pamamaalam sa kapatid.

        Nang magkasarilinan sila sa labas ng ballroom, pinigil siya nito sa siko.

        “Paula, can we talk first?” hiling ng binata.

        “We’ve been talking the whole night,” nakangiting sagot niya.

        “No,” iling nito. “We’ve been acting like polite strangers the whole night. Iba ‘yon.”

        Iginiya siya nitong patungo sa isang loveseat na nasa medyo tagong sulok ng lobby, natatabingan ng malaking palmera. Halatang sadyang inayos ang lugar para sa mga pribadong pag-uusap.

        Sumunod si Paula nang igiya siya ng binata na maupo sa tabi nito.

        “Akala ko ba, we could be friends?” tanong nito. “May galit ka ba sa akin? Of all people, ikaw pa naman ang inaasahan kong matutuwa sa mga developments sa pagkatao nito.

        “I appreciate everything you’ve done, Richard,” sagot niya. “I do. Tuwang-tuwa ako para kina Rica.”

        “Then why the cold treatment?” tanong ng binata. “Kahit ngiti ka nang ngiti the whole night, it doesn’t reach your eyes. Hindi ka masaya. Alam ko. Kilala kita kung masaya ka.”

        Nagtapat na siya.

        “Ang totoo, nahihiya ako sa iyo,” sagot niya. “Nanliliit ako, actually. Ang yabang ko kasi noon. Napaka-self-righteous. Para bang ako lang ang capable na maging open-minded. Hindi ako naniwala na kaya mo ngang magbago. Akala ko pa, gimik mo lang iyon para ma-seduce uli ako. Pagkatapos, just like that, nagbago ka. Totally. Parang sampal sa mukha ko.”

        “Of course not,” mabilis na tanggi ni Richard. “Hindi ganoon iyon. Tribute pa nga sa iyo itong mga pagbabago ko. Wala akong intensiyon na sumbatan ka. Why should I do that? Lahat ng ito, inspired by you.”

        “Lalo lang akong nahihiya kapag sinasabi mo iyan,” iling ni Paula. “You make me sound like a heroine.  Pero kung tutuusin, I didn’t have enough faith in you. At naging duwag ako. Naging concerned lang sa pagprotekta sa sarili ko. I didn’t want to risk getting hurt in the end.”

        “Kaya nga sinikap kong bawasan ang risk factor,” sagot ng binata. “Tama lang naman kasi na matakot ka noon. I was a real chauvinist pig. Kahit naman noon, aminado ako. Ngayon, mas lalo kong naiintindihan kung bakit inayawan mo ako. And I’m hoping that the changes will convince you to give me another chance. Kahit na alam ko na rin ngayon na wala talagang guarantees sa kahit na anong relationship. I can only promise you my sincerity. At maipapangako ko rin that I’ll be faithful. Hindi naman pala mahirap iyon. In fact, all the time na wala tayong contact sa isa’t isa, I never even felt attracted to any other woman. Ikaw lang ang hinahanap ko.”

        Tumaas ang kilay ni Paula.

        “Strange but true,” nakangiting giit ng binata. “And I already respect you and your beliefs. Siguro naman, kitang-kita na iyon sa mga pagbabagong nangyari sa akin. Pero ang pinakamahalaga sa lahat, habang nagbabago ako, I realized one thing. I’m deeply in love with you.”

        Napatigagal si Paula.

        Kinuha ni Richard ang dalawang kamay niya. Pinisil.

        “I’m totally, irrevocably in love with you,” sabi pa nito. “At kung hindi ka dumating ngayong gabi. I would have gone to see you tomorrow. Gagawin ko ang lahat just to make you believe me.”

        “I believe you,” mabilis na sagot niya. “You don’t have to do anything to prove it, Rich. Dapat nga noon ko pa na-realize how trustworthy your word is.”

        “You believe me?” tuwang-tuwang ulit ng binata.

        Tumango siya.

        “And...?” patanong na dagdag nito, naghihintay ng katugon na mga salita.

        Lumungkot ang mukha ni Paula.

        “But how can you believe me if I say I love you, too?” sagot niya. “Nakita mo naman, nagkulang ako sa pagtitiwala sa kakayahan mo. Anong klaseng love iyon?”

        “Hindi ko susukatin ang feelings mo,” pakli ng binata. “Walang sukatan dito. Ako man, ang dami ng mga pagkukulang ko noon. I knew I loved my sister pero nakita mo naman kung ano ang naging attitude ko sa kanya noon. Nobody’s perfect. And I’m glad I’ve changed para maging workable ang relationship natin. That is, if you’re willing to give me a chance.”

        Nahilam sa luha ang mga mata ni Paula.

        “Ano pa ba ang hahanapin ko?” sagot niya. “Kung ikaw nga, you’re giving me another chance. So, yes, I’m very willing to take that.”

        Nagtama ang kanilang paningin. Sabay silang napangiti.

        Hindi na nila naalalang nasa lobby pala sila ng hotel. Kusa nang nagtagpo ang kanilang mga labi. Kunsabagay, hindi nga ba’t iyon ang purpose ng isang loveseat?

        Nabuhay ang lahat ng pananabik nila sa isa’t isa. Ang lahat ng alaala ng kaisa-isang maghapong pinagsaluhan nila.

        Nang magbitiw sila at muling magkatitigan, nakita ni Paula sa mga mata ni Richard na magkatulad sila ng inaasam. Pero walang sinasabi ang binata. Hinihintay ang kanyang pasya.

        “Safe bang iiwan ko rito ang kotse ko?” tanong niya.

        “Kung nasa basement,” sagot nito. “Magbabayad lang tayo ng malaking parking fee later.”

        Tumango siya.

        “Okay lang iyon,” sabi niya. “Hindi ko na kayang mag-drive, e. Para akong lasing. Puwede bang kotse mo na lang ang sakyan natin?”

        “Of course,” sagot nito.

        Nanaog sila sa basement kung saan naroon din ang kotse ni Richard.

        Wala silang imikan. Magkahawak-kamay lang.

        Papalabas na sa kalsada ang sasakyan nang magtanong ang binata.

        “Where to?”

        “Do you have to ask?” sagot niya.

        “I don’t want to presume,” nakangiting sagot ni Richard. “But I’m hoping. In fact, I’m begging.”

        Natawa si Paula.

        “Talaga, ha?” sagot niya. “At handa ka bang gawin ang lahat ng gusto ko?”

        “Basta ba pagkatapos niyon, ako naman,” pakli ni Richard. “And you know how well I can match  your demands.”

        “Tingnan natin...” mapanuksong hamon ni Paula.

        Bumilis ang takbo ng kotse patungo sa condominium ni Richard.

WAKAS

Basahin ang kwento ng pag-ibig

ng kapatid ni Paula sa

Abakada ng Pag-ibig: Shaira

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)