Abakada ng Pag-ibig: Shaira Chapter 2

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 2

“SINO ba ang antipatikong iyan?” tanong ni Connie kay Virginia.

        Disimuladong tinatanaw nila ang bisita ni Shaira mula sa kitchen window. Hindi naman sila nakaharap sa bintana. Pasulyap-sulyap lang.

        “Hindi ba ipinakilala sa iyo?” sagot ni Via. “Si Dr. Malabanot iyan. Boss ni Shai.”

        “Ipinakilala nga pero ano ba namang klaseng boss iyan?” paismid na pintas ni Connie. “Maypagkabastos. Parang walang modo. Kung makatingin sa amin — pati sa mga bata, ha? — para bang mga ipis kami na gusto niyang i-exterminate.”

        Natawa si Via.

        “Eccentric talaga iyan,” sang-ayon nito. “Genius daw kasi. Kaya nga bilib na bilib diyan si Shai. Iyan ang kumumbinsi sa kanya na kumuha ng Doctor of Science degree sa MIT. Doon kasi iyan nag-aral mula sa pagkuha ng bachelor’s degree hanggang sa doctorate. One of the most brilliant minds daw in the Philippines. Kinukuha raw sana ng maraming kompanya sa States pero napilitang umuwi at mag-stay dito dahil nag-iisang anak at sakitin na ang mother. Ayaw naman daw ng ina na tumira abroad. Since rich naman sila, he had to let go of the professional opportunities sa States. Kaya hayan, natali sa UP. Bored and bitter na yata.”

        “It shows,” tango ni Connie. “Ang malas naman ni Shaira na iyan pa ang naging boss niya. Wala ba siyang malilipatang trabaho? Aba, baka mas brilliant pa siya sa taong iyan. I’m sure, marami siyang options. Bakit nga pala umuwi pa siya rito? Bakit hindi siya sa States nagtrabaho? Nandoon na nga siya sa Massachusetts. Wala namang nagpapauwi sa kanya na gaya ng mother niyang boss niya.”

        “Choice niya talagang umuwi na rito,” sagot ni Via. “Hindi raw siya kumportable na malayo sa pamilya at sa UP. She was only 16 noong matapos niya ang stint niya sa MIT, remember? Batambata pa. Kamuntik na nga raw niyang hindi tinapos iyong one year niya roon, nanghinayang lang siya. At kahit naman ngayon, ayaw pa rin niyang mag-abroad. Ni ayaw lumipat ng trabaho. She actually idolizes her boss, can you imagine?”

        “Hindi ko ma-take,” iling ni Connie.

        “Kung tutuusin, technically, hindi naman boss ni Shai sa UP si Dr. Malabanot,” paliwanag pa ni Via. “Pareho lang silang professors sa Math Department. Naging boss niya ito dito sa special project na nakuha nila mula mismo sa MIT. Kasama yata sa project itong librong gagawin nila. At thrilled na thrilled si Shai dahil siya ang kinuhang associate niyang taong iyan.”

        “Well, I can understand siguro kung hangaan niya ang intellectual capacity niyang si Malabanot,” sabi ni Connie. “Pero hanggang doon lang. Alangan naman kasing hindi niya nakikita na he may be brilliant but he’s a lousy human being.”

“Ay naku, kinilabutan nga ako noong marinig ko sa kanya minsan na mag-aasawa lang daw siya kung kasing-brilliant ni Elmer Malabanot ang mapapangasawa niya,” pagkukuwento ni Via. “Ang nakakatakot pa niyan, old bachelor iyang si Dr. Malabanot. He’s available. Pero ayoko ngang iyan ang mapangasawa ng sister ko.”

        “Aba, huwag nating payagan,” pahumindig na pahayag ni Connie. “He’s even worse than my ex-husband. At least, ako, masasabi kong nabulag ako noon dahil handsome iyong Amerikanong napangasawa ko. Hindi ko tuloy napansin agad ang masama niyang ugali. But at least he gave me three gorgeous sons. In contrast, ito namang si Malabanot, ang sungit-sungit na agad kahit sa pagmumukha pa lang. And he’s much too old for her.”

        “Forty-plus na nga iyan,” tango ni Via. “Palagay ko, past forty-five. He’s more than twenty years older than her.”

        “Matandang masungit na masama ang ugali,” iling ni Connie. “Ano ba naman iyang si Shaira? Paano naman niya naging idol iyan? Wala ba siyang nakakahalubilong mga ka-age niya? Iyong matino ang ugali.”

        “Marami, but according to her, they don’t measure up to the brilliance of this guy,” sagot ni Via.

        “Ano namang klase ng talino iyang hindi naman marunong magpakatao?” ismid ni Connie. “High IQ nga, low EQ naman. And we all know that emotional intelligence is just as important as intellect. Baka nakakalimutan ni Shaira iyon.”

 

NAKAPASOK na uli si Shaira sa kanyang office/library. Ikinandado pa niya ang pinto na para bang panigurong hindi na nga siya maiistorbo ninuman.

        Hindi pa rin siya nakaka-recover sa nangyari kanina. Bakit ba kung kailan siya bumigay sa kanyang mga pamangkin ay saka pa siya nasumpungan ni Dr. Malabanot? Takot na takot tuloy siya. Baka permanente nang napingasan ang confidence nito sa kanyang self-discipline. Sa kanyang kakayahang propesyunal. That would be the worst thing that could possibly happen to her.

        Idol niya si Dr. Elmer Malabanot. Ito na yata ang pinakamatalinong taong nakilala niya rito sa Pilipinas. Kung may kapantay man ito, nasa MIT ang mga iyon — sa Massachusetts Institute of Technology na itinuturing na pinakasentro ng science and technology education sa Estados Unidos.

        Oo nga’t sa MIT niya nakuha ang kanyang Doctorate in Science, pero si Dr. Malabanot ay doon nag-aral mula sa undergraduate course nito hanggang sa doctorate degree. Para kay Shaira, mas magaling ito nang di hamak kaysa sa kanya.

        Una niyang nakilala si Dr. Malabanot noong twelve years old pa lamang siya. Kumuha siya noon ng mga advance placement exams sa UP at naipasa niya ang lahat ng subjects para sa kabuuan ng mga kursong B.S. Mathematics at B.S. Computer Science. Kinuwistiyon iyon ni Dr. Elmer Malabanot at dahil sa pagtuligsa nito’y kinailangan tuloy niyang mag-aral pa ng isang buong taon sa UP — kinailangan niyang patunayang kabisadong-kabisado nga niya ang mga subjects na kanyang naipasa na sa mga exam.

        Nang maglaon ay naging mentor din naman niya si Dr. Malabanot. Doon niya napatunayan ang brilliance nito. Agad siyang humanga kahit 23 years ang itinanda nito sa kanya. Noong twelve years old siya’y 35 na ito.

Nagka-crush siya sa propesor kahit wala naman itong maipagmamalaking anumang physical attractiveness. Kahit masungit ito at mataray. Tinanggap niya ang lahat ng iyon bilang mga pribilehiyo ng isang henyo.

        Naipasa ni Shaira ang mga exams para sa B.S. Mathematics at B.S. Computer Science sa UP sa edad na dose. Pagkaraan ng isang taong proving period, binigyan siya ng diploma sa dalawang kurso sa edad na trese. Natapos naman niya ang M.S. Mathematics at M.S. Computer Science sa loob ng isa pang taon, sa edad na katorse. Wala nang kumuwistiyon doon lalo pa’t kabilang na sa kanyang advisers si Dr. Elmer Malabanot. Sa edad na kinse, nakuha niya ang kanyang doctorate in Math sa UP. Saka siya pumunta sa States para kumuha naman ng doctorate sa MIT.

        Iyon na yata ang pinakamahirap na taon ng kanyang buhay. Nahirapan si Shaira hindi sa pag-aaral kundi sa matinding kalungkutan. First time niyang nahiwalay sa kanyang pamilya at sa kanyang mga mentors sa UP na parang pangalawang pamilya na rin niya. Para siyang biglang naulila.

        Kung tutuusin, dapat sana’y madali siyang nakapag-adjust sa MIT dahil mas ka-level niya ang mga estudyante roon. Walang nakakapasok sa MIT na hindi matatawag na absolutely brilliant. Hindi pupuwede roon ang basta matalino lang. Pero dinaig si Shaira ng homesickness.

        Napaka-sheltered nga kasi ng kanyang childhood at adolescence. Laging pamilya lang niya’t mga immediate advisers ang nakapaligid sa kanya. Siya na rin mismo ang umaayaw na lumabas mula sa eksklusibong sirkulong iyon. Hindi tuloy siya natuto kung paano makisalamuha’t makisama sa ibang tao. Lagi siyang awkward.

        Pagkakuhang-pagkakuha niya sa kanyang doctorate, umuwi na agad si Shaira sa Pilipinas. Hindi niya pinansin ang kabi-kabilang mga offer sa kanya sa States.

        Siyempre, tinanggap agad siya bilang professor sa UP Diliman. Pinili niya ang Math Department kung saan naroon si Dr. Elmer Malabanot. Iyon na kasi ang “nakalakhan” niyang departamento sa UP. Kahit nakapailalim sa College of Engineering ang Computer Science, mas naging base pa rin niya noon ang Math Department.

        At doon na nga siya namalagi nitong huling anim na taon. Ang mga hawak niyang klase ay sa graduate level. Panay propesyunal na rin ang mga estudyante niya roon. Hindi siya marunong makitungo sa undergraduates.

        Lately, sa doctorate level na lang siya nagtuturo. Hindi na rin siya kumportable sa masteral level. May mga naging estudyante kasi siya noon na medyo pumorma sa kanya. Hindi niya nagustuhan iyon. At least, sa doctoral level, mas seryoso ang kanyang mga nagiging estudyante.

        Nitong taong ito, may nakuha si Dr. Malabanot na research grant mula sa MIT para sa paglalabas ng libro tungkol sa isang mathematical problem na matagal nang binubuno ng pinakamagagaling na mathematicians sa buong mundo. Wala pang nakaka-solve sa problemang iyon.

        Ang librong ilalabas nila ay hindi pa rin naman maglalaman ng solusyon para sa nasabing mathematical problem. Pero may nadiskubre si Shaira na isang teyoryang posibleng maging daan patungo sa pag-solve niyon.

        Nahuli ni Shaira ang tinatakbo ng sariling pag-iisip at napapahiyang itinama niya ito. “Heto na naman ako,” sabi niya, “at ang tendency ko na maging makasarili. Hindi nga lang pala ako ang nakadiskubre ng teyoryang iyon. Nadiskubre iyon habang ginagabayan ako ni Dr. Malabanot sa aking pag-aaral. Therefore, produkto iyon ng guidance niya sa akin. The credit should go to him.”

        Naisip pa niya, mabuti na lang at hindi ganap na nagalit sa kanya si Dr. Malabanot noong unang nadulas ang kanyang dila at nasabi niyang siya ang nakadiskubre ng teyoryang iyon. Sa halip, maingat nitong ipinaliwanag sa kanya ang katotohanan. Pinaalalahanan siya na huwag maging makasarili. Nang humingi siya ng dispensa, pinatawad naman agad siya. Huwag na nga lang daw niyang uulitin ang claim na iyon lalo pa’t may makakarinig na iba.

        Nagpapasalamat si Shaira na si Dr. Malabanot lang ang kaharap niya noong nadulas ang kanyang dila. Kung nagkataong kaharap niya ang Mommy o Daddy niya, mas nakakahiya. Ayaw niyang ma-disappoint sa kanya ang kanyang mga magulang lalo na sa issue ng ethics. Kaya nga magmula noon ay maingat na maingat na siya. Lagi na niyang ipinapahayag na si Dr. Malabanot talaga ang nakadiskubre sa naturang teyorya.

        Agad nitong ipinadala sa MIT ang project proposal na humihingi ng research grant kaugnay ng teyoryang iyon. At agad din itong nakatanggap ng approval. Ayon kay Dr. Malabanot, malaking factor ang pangalan nito sa pagkaka-approve sa grant.

Hindi naman siya pinabayaan ni Dr. Malabanot. Siya rin ang kinuha nitong associate para sa proyekto. At ngayon nga’y isusulat na niya ang draft para sa kabuuang libro. Pagkatapos ay aayusin iyon ng propesor.

Kinailangan niyang mag-leave sa pagtuturo. Hindi na bale na mas maliit kaysa sa kanyang suweldo sa UP ang ibinibigay sa kanyang allowance ni Dr. Malabanot. Sa bahay lang naman siya nagtatrabaho. At may savings naman siya. Naiintindihan niyang maliit lang talaga ang budget para sa isang research associate.

Desidido si Shaira na pagbutihin ang kanyang trabaho kahit napakaliit ng bayad. Dapat ay mas magaling kaysa dati niyang performance. Kailangang ma-impress sa kanya si Dr. Malabanot.

        Bakasakaling pagkatapos ng proyektong ito ay maisip na ni Dr. Malabanot na mag-settle down. At bakasakaling siya ang mapili nitong maging Mrs. Malabanot.

        Matagal nang pangarap ni Shaira iyon. Na maging Dr. Shaira Montelibano Malabanot. Sigurado kasing magiging brilliant ang lahat ng kanilang mga anak.

        Tinanong na niya noon ang propesor kung bakit hindi pa ito nag-aasawa. Ang naging sagot nito’y, “I haven’t found a worthy woman yet.” Kaya nga kailangang mapatunayan niyang she’s worthy of him.

        Lalo pa ngayong naranasan na niya kung paanong mag-enjoy sa piling ng kanyang mga pamangkin. Naku, lalo siyang na-excite sa ideya ng pagiging ina.   

        But first things first. Kailangan muna niyang tutukan ng pansin ang kanyang book project. Muling naupo si Shaira sa harap ng kanyang computer.

 

PAGKARAAN ng tatlong oras, nakaupo na si Shaira sa harap ng desk ng Daddy niya sa library ng main house, pagod na pagod.

        Hindi siya napagod sa pagtatrabaho, dahil hindi na naman niya nagawang magtrabaho. Magsisimula na lamang sana siya kanina nang kumatok sa kanyang office/library si Connie. Nang pagbuksan niya ito, tuluy-tuloy sa loob ang kanyang pinsan, parang machine gun ang bibig sa pagsasalita. Inirereklamo ang pambabastos daw na ginawa ni Dr. Malabanot. Ang dami na nitong sinabi.

        Siyempre, panay naman ang paghingi niya ng dispensa para sa kanyang boss. Sabay paliwanag na rin. Pero noon pa niya napatunayang mahirap talaga ipatanggap sa maraming tao na ang mga henyo ay may mga kanya-kanyang eccentricities.

        “E bakit ikaw, hindi ka naman ganoon?” sagot sa kanya ni Connie. “Genius ka rin naman, a. But you’re nice. Hindi ka nambabastos ng tao.”

        “Hindi naman ako kasinggaling ni Dr. Malabanot,” paliwanag pa niya.

        Iyon ang naging simula ng panibagong ratsada ni Connie. Na kesyo raw she shouldn’t shortchange herself. She shouldn’t put herself down. Huwag niyang maliitin ang sarili niya at huwag niyang ilagay sa pedestal “ang taong iyon.” Mainit talaga ang dugo ni Connie kay Dr. Malabanot.

        Naubos ang natitirang oras ng maghapon sa pag-pacify ni Shaira sa kanyang pinsan. In the process, napagod siya nang husto. Drained na drained siya emotionally and psychologically. Paano pa siya makakapagtrabaho ngayong gabi? Balak pa naman sana niyang magpuyat to make up for lost time.

        Kaya heto siya ngayon, naghihintay sa Daddy niya. Desperada.

        Pagdating na pagdating nito mula sa university, sinalubong na niya ito sa garahe.

        “Dad, pagkatapos mong magbihis, puwede ba tayong mag-usap sa library? It’s urgent.”

        Mukha ngang minadali ng Daddy niya ang pagbibihis. Sandali lang at heto na agad sa kanyang harapan.

        “Ano’ng problema?” tanong ni William Montelibano.

        Ikinuwento ni Shaira ang nangyari sa maghapon.

        “Palagay ko, I need to get away from here, Dad,” pagtatapos niya. “Wala namang kasalanan si Connie at lalo na ang mga bata, pero mahihirapan talaga akong mag-concentrate sa book project ko habang narito sila. And I don’t want to boot them out, either. Kailangan pa nila itong adjustment period na ito. Kailangan din ni Connie ang presence ninyo ni Mommy. Kaya ako na lang muna ang maghahanap ng sarili kong working space somewhere else. Ano kaya kung sa Silang?”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)