Abakada ng Pag-ibig: Niandra Chapter 7

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 7

HINDI rin napigil ni Matt ang kanyang sarili kinabukasan.

        Ginawa na nga niya ang lahat para makaiwas. Nang magising siya ay nag-workout muna. Nagpapawis nang husto sa kanyang free weights. Nag-isang oras sa kanyang treadmill.

        Pagkatapos makapag-shower at makapagbihis, naghanda siya ng full breakfast. Iyong kuntodo  omelette ng egg whites na puno ng gulay, toasted whole wheat bread at freshly-made carrot-apple juice.

        Nang makakain ay nagligpit siya sa kusina at naghugas ng mga pinaglutuan at pinagkanan.

        Akala niya’y mauubos na roon ang kanyang momentum. Hindi pala. Dahil pagkatapos ng lahat ng iyon ay kaybilis niyang nakalabas ng kanyang unit. Sandali lang at nagmamaneho na siya – hindi patungo sa kanyang opisinang malapit sa airport kundi patungo sa Quezon City. Sa Sikatuna Village.

        Tinawagan na lang niya mula sa kanyang cellphone ang opisina. Nagbilin siyang hindi siya makakapasok sa araw na iyon.

        Parang naka-automatic pilot ang kanyang pagmamaneho. Namemorya yata ng bawat himaymay ng kanyang pagkatao ang pabalik sa townhouse row na nakita niya kagabi.

        Pumara siya sa tapat ng mga townhouse. Ang problema’y hindi siya sigurado kung alin sa mga unit ang kay Niandra – kung meron man. Hindi naman kasi niya nakitang umibis ang dalaga kagabi.

        Bahala na.

        Nag-doorbell siya sa pinakagitnang unit.

        Sandali lang at bumukas ang front door. May lumabas na babae. Maganda pero hindi si Niandra.

        “Yes?” nakakunot-noong tanong nito.

        “Good morning,” sabi ni Matt. “Puwede bang malaman kung dito nakatira si Niandra Moran?”

        Sagit na natigilan ang babae.

        “No, this is my unit,” sagot nito pagkaraka.

        “Oh, I’m sorry,” sabi ni Matt. “Pero would you know if she lives in any of the other units?”

        Saglit uling parang nag-isip ang babae.

        “Kalilipat ko lang dito, e,” sagot nito mayamaya. “Sandali, let me check.”

        At bumalik na ito sa loob ng bahay. Isinarang muli ang front door.

        Hindi na malaman ni Matt kung aasa ba siya o maghahandang muling mabigo.

 

MAAGANG gumising si Niandra kahit rest day niya ngayon.

        Ganoon siya pagkatapos ng kanyang mga show. Nagre-relax muna. Kailangang mag-unwind.

        Pagkagising ay nag-workout siya. Wala naman siyang  kailangang mga espesyal na exercise equipment. Nagsisimula lang siya sa mga stretches. Pagkatapos, sandaang push-ups na katapat na rin ng weight-lifting dahil binubuhat niya ang sariling bigat. Kasunod niyon ang isang oras na pagsasayaw nang non-stop bilang aerobics.

        Natapos nang maayos ang kanyang workout. Nakapaligo siya’t nakapag-almusal ng isang puswelo ng oatmeal na walang gatas pero may honey, kalahating melon at isang tasa ng herbal tea.

        Ngayo’y prente siyang nakahiga sa kanyang sopa sa salas, sinisimulang basahin ang isa sa mga pocketbooks na matagal nang naghihintay ng kanyang atensiyon.

        Tumunog ang telepono.

        “Niandra, si Queenie,” sabi ng nasa kabilang linya nang sagutin niya ito.

        “Oh, hi,” masayang sabi niya. “What’s up?”

        Kaibigan niya si Queenie. Bagong lipat lang ito sa katabi niyang unit. Umuupa sa dating tinitirhan ng kaibigan din niyang si Krizha na mula nang mag-asawa ay lumipat na ng tirahan.

        “May isang cute guy na nakatayo ngayon sa tapat ng tarangkahan ko,” pagbabalita nito. “Itinatanong kung nakatira ka ba sa isa sa mga units dito. Silipin mo from your window – then tell me what to do.”

        Kinabahan si Niandra.

        Sumilip siya. Si Matt nga.

        “Yes!” hindi niya napigil na maibulalas.

        Natawa si Queenie.

        “My thoughts exactly,” sabi nito. “Sige at nang hindi na maghintay nang matagal si Mr. Hunk. I’ll send him right over.”

        “Thanks so much, Queenie,” sabi niya.

        “Basta magkukuwento ka sa akin later, ha?” bilin ng kanyang kapitbahay. “I want to know everything that’s going on between you and this delectable guy.”

        “Oo, promise,” natatawang sagot niya. “And you won’t be disappointed. Pang-nobela ang kuwento naming dalawa. Hindi ko nga lang alam kung ano ang magiging ending.”

        “Aba, madali lang iyon,” sabi ni Queenie. “It’s all in your hands, girl. Make it happen.”

        “I think I’ll do just that,” sang-ayon niya. “Sige na, send him to me na.”

        “’Bye... and have fun,” paalam ni Queenie.

 

NAIINIP na si Matt kahit sasandali pa lang namang nawala ang babaing kausap niya. Kung hindi kasi dito nakatira si Niandra ay gusto na niyang makaalis para makapaghanap ng ibang alternatibo. Sa mga sandaling ito’y desidido talaga siyang makita ang dalaga.

        Bumukas uli ang pinto ng bahay na tinatapatan niya. Nakangiti na ang babae nang lumabas. Lumapit pa sa gate.

        “You’re in luck,” sabi nito. “She lives right next door. Diyan, o.”

        Itinuro pa nito ang katabing unit.

        “Ganoon ba?” masayang sagot ni Matt. “Thank you, ha?”

        “No problem,” sagot ng babae. “I hope you don’t mind, though. I told you a white lie kanina. Alam ko nang diyan nakatira si Niandra, but I had to check with her first bago ko iyon aminin sa iyo. I called her up. So now she knows you’re coming.”

        “Okay lang iyon,” tango ni Matt. “Dapat lang namang maingat kayo. Again, thank you for your help. By the way, I’m Matt Miravilla.”

        “And I’m Queenie Real,” sagot ng babae.

        “I’m glad to meet you, Queenie,” sabi ni Matt. “Masuwerte si Niandra for having such a concerned neighbor.”

        “Well, we’re not just neighbors,” pakibit-balikat na sagot ni Queenie. “We’re good friends. Anyway, I guess I’ll be seeing you a lot from now on – but next door na.”

        May kapilyahan ang ngiting ipinukol nito sa kanya.

        Natawa si Matt.

        “I suppose so,” sagot niya. “Sige, see you.”

        Maliksi ang kanyang mga hakbang patungo sa kabilang unit. Masayang-masaya siya.

        Napakalaking bagay na malaman niyang alam na ni Niandra na narito siya – at pumayag itong patuluyin siya. Aba, magandang senyales.

 

NAKAPAGHANDA na si Niandra nang tumunog ang doorbell.

        Nakasulyap na siya sa salamin para siguruhing maayos ang kanyang mukha, buhok at kasuotan.

        Mabuti na lang pala at ginanahan siyang magbihis nang medyo sexy kaninang umaga. Naka-leggings siya nang itim, capri-style – manipis, hapit na hapit at hanggang makalampas-tuhod lamang. Ang pang-itaas niya ay spaghetti-strapped tank top na may gray and black stripes, malambot ang bagsak at parang micromini dress ang haba.

        Handang-handa na siyang humarap kay Matt. At bakas ang kahandaang iyon sa maaliwalas niyang ngiti nang pagbuksan ng pinto ang binata.

        “Hi,” nakangiti ring bungad nito. “Remember me?”

        “Hmm, teka... parang namumukhaan nga yata kita,” pabirong sagot ni Niandra.

        Natawa lang si Matt.

        “Ganoon na nga ba katagal iyon?” tanong nito.

        “Hindi,” iling niya. “Of course, I remember you. Halika, tuloy ka.”

        Pinaupo niya ito sa salas. Magkaharap sila.

        “Nakita kita sa show ko the other night,” sabi ni Niandra. “Thanks for watching, ha?”

        “Noon ko pa nga sana gustong manood – magmula noong i-launch ka sa TV,” sagot ni Matt. “I’ve been so proud of your success. So happy for you.”

        “Thank you,” sabi uli niya.

        “Hindi ka ba nagtataka kung paano ko nalaman itong tinitirhan mo?” tanong ni Matt.

        “Oo nga pala,” sagot ni Niandra. “Paano nga ba? I’m sure, hindi ibibigay sa iyo ng management agency ko ang address na ito without my knowledge.”

        “Huwag kang magagalit, ha?” pagpapauna na ni Matt. “I have a confession to make. Ang totoo niyan, nakita kitang paalis sa hotel kagabi. Papalabas din ako ng parking lot noong sinundo ka ng van sa may hotel entrance. Ewan ko ba, tinoyo yata ako. Sinundan ko kayo.”

        Tumaas ang magkabilang kilay ni Niandra.

        “What?” bulalas niya.

        “I’m sorry,” agap ni Matt. “I know it wasn’t the right thing to do. I don’t know what came over me. Huwag mo naman sanang isipin na stalker ako. I don’t mean you any harm. At kung ayaw mo na akong pabalikin dito, just say so.”

        “Teka... teka...” singit ni Niandra nang nakataas ang dalawang palad. “Slow down. Nagulat lang ako na ginawa mo ‘yon. Hindi naman ako nagagalit.”

        “Really?” pagtataka ni Matt.

        “Well, actually, hindi mo nga dapat ginawa iyon,” pagpapatuloy ni Niandra. “At kung naging ibang tao ka siguro – I mean, a total stranger – magagalit nga ako at matatakot pa.”

        “Dapat lang,” tango ni Matt. “Inexcusable talaga iyong ginawa ko – even if we already know each other.”

        “You’re forgiven, though,” sabi ni Niandra. “But next time, just approach me if there’s anything you need, okay?”

        “Promise,” sagot ni Matt nang nakataas pa ang kanang kamay.

        “Teka nga pala,” sabi ni Niandra habang papatayo mula sa kanyang kinauupuan, “let me get you a glass of juice.”

        “Huwag na,” awat ni Matt. “Thanks, but I just had a heavy breakfast. Maupo ka na lang dito.”

        “Sigurado ka?” sabi niya. “Or maybe you’d like something hot – coffee or tea? Meron din akong herbal tea.”

        Umiling si Matt.

        “I’d prefer your conversation,” sagot nito.

        Nangiti si Niandra habang papaupong muli.

        “So, kumusta ka na?” tanong niya. “I suppose may mga nababalitaan ka na tungkol sa akin pero wala na akong balita tungkol sa iyo.”

        “Heto... still single,” himig pagbibirong sagot ni Matt.

        “Ganoon ba?” sabi ni Niandra na hindi nagpapahalata ng kanyang katuwaan sa balitang iyon. “At ano naman ang pinagkakaabalahan mo these days?”

        “I’m in the brokerage business,” sagot ng binata.

        Dumukot ito sa bulsa at naglabas ng calling card. Iniabot sa kanya.

        “Kung kailangan mo ng services ng brokerage, I can help,” sabi nito. “Nandiyan din ang personal numbers ko in case you need some other kind of help. Kahit ano – kahit pa kapag nasiraan ang kotse mo sa daan.”

        Natawa si Niandra.

        “That’s a reassuring thought,” sagot niya. “May back-up na pala ang towing service ko.”

        “Nabalitaan kong wala na kayo sa Sta. Cecilia,” sabi ni Matt. “Matagal na iyon. Kaya nga natuwa ako no’ng nakita kita sa TV. I thought I’d never see you again.”

        Bahagyang namula si Niandra.

        Hindi niya masabing iyon din mismo ang kinatatakutan niya noon.

        “Dinala na kasi ng sister ko sa States ang parents namin,” paliwanag niya. “Iyong brothers ko naman, nagkanya-kanyang pamilya na. Nasa Ilocos ‘yung isa. Nasa Cebu naman ‘yung pangalawa.”

        “Mabuti at hindi ka isinama sa States,” sabi ni Matt.

        “Isinasama nga ako, e,” sagot niya. “Ayoko lang. Mas gusto ko rito. Hindi ako maa-at-home doon. Lagi akong maa-alienate. Tama na sa akin ‘yung makapag-tour doon nang kaunti, kasama na rin ang shows.”

        “Nabalitaan ko rin iyon,” sabi ng binata. “Congratulations. Biro mo, big hit ang shows mo kahit doon.”

        “Iyon naman kasing mga kababayan natin abroad, laging sabik sa Filipino performers,” mapagkumbabang sagot niya. “Sinuwerte tuloy ako.”

        “No, it’s not just that,” tanggi ni Matt. “Meron din namang mga celebrities nating hindi gaanong nag-click ang mga shows doon. You’ve really made it. And you can claim all the credit dahil ikaw rin mismo ang sumusulat ng material mo. Hindi birong talent iyan.”

        “Hindi ko nga akalaing mapapasok ako sa ganitong field,” amin niya. “Alam mo naman kung gaano ako ka-shy noon.”

        “I remember,” nakangiting sagot ni Matt. “Hindi ka nga makatingin nang diretso sa kausap mo noon, e.”

        “I learned a lot in Baguio,” sabi niya.

        Hindi niya sinabing kasama sa kanyang learning experiences iyong huli nilang pagkikita roon.

        “At no’ng magtrabaho ako sa TV after college, mas marami pa akong natutunan,” pagpapatuloy ni Niandra. “Iba talaga ‘yung on-the-job training. Doon ako natuto na magsulat ng scripts at magtantiya ng audience.”

        “I’m glad you didn’t leave your singing behind,” sabi ni Matt. “You’re a very good comedienne but you’re an even better singer. Noon, kahit wala kang formal training, ang ganda na ng boses mo. Now it’s even fuller.”

        “Nag-lessons na rin ako,” sagot niya. “In fact, I still have a voice coach. We’re still trying to improve my reach. Ang target namin ay iyong pupuwede akong kumanta nang acapella from the stage even without a microphone. Parang pang-opera o stage musicale.”

        “Wow!” sabi ni Matt.

        Tuluy-tuloy ang kuwentuhan nila. Kakatwa pero sa simula pa lang ay naging napakakumportable na nila sa isa’t isa. Para bang dati na silang nagkakausap nang ganoon samantalang napakalayo niyon sa dati nilang mga maiikling palitan ng salita.      

        Nagulat na lang sila nang tumunog ang cuckoo clock na nasa dinding ni Niandra. May kakatwa iyong musika tuwing alas-dose ng tanghali.

        “Naku, twelve na pala,” sabi ni Niandra. “Teka, let’s have lunch. Doon na tayo sa kitchen. I can whip up something simple.”

        “Actually, I’d like to invite you out for lunch,” sabi ni Matt.

        “Sus, lalabas pa ba tayo?” tanggi niya. “Mas matatagalan pa iyon. Dito na lang. Pagtiyagaan mo nga lang ang anumang maihahanda ko. I have some salad vegies and some good ham – puwede nang gawing chef’s salad. May pasta rin diyan na madali lang i-prepare. Dagdagan natin ng canned soup. Okay na ba iyon?”

        “Mapapagod ka pa,” sabi ni Matt. “Marami namang malapit na kainan dito.”

        “Next time na lang iyon,” suwabeng-suwabeng sagot ni Niandra.

        “Is that a promise?” tanong ng binata.

        “Oo naman,” sagot niya. “Just let me know in advance para hindi mag-conflict sa schedules ko.”

        “Di tutulungan na lang kitang mag-prepare ng lunch ngayon,” masayang sang-ayon ni Matt. “Marunong din naman akong magluto, baka akala mo.”

        “Really?” gulat na sabi ni Niandra. “Sige nga, tingnan natin...”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)