Abakada ng Pag-ibig: Monique Chapter 9

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 9

HAPON na nang magpakita si Kino sa Arte’t Kape. Parang walang anumang lumapit kay Monique ang binata.

        “You look tired,” sabi pa nito. “Magpahinga ka naman. Mabuti pala, hindi na kita inistorbo pagdating ko kaninang madaling araw.”

        Ganoon lang.

        Utang na loob pa pala niya na hindi siya pinuntahan nito. Gigil na gigil si Monique.

        “Pagod na pagod ka rin siguro,” sagot niya.

        Tumango naman si Kino.

        “Akala ko, madali lang ang magpa-interview,” sabi nito. “Sa ibang mga TV interviews ko naman kasi, sandalian lang. Pero itong ginawa ni Dynah, talagang in-depth. Isinama pa ako sa mismong viewing at editing nila. Inumaga tuloy kami.”

        Gustung-gusto na ni Monique na umismid, hindi lang niya magawa. Nasa cafe kasi siya. Pangit kung makikita ng mga customer.

        Mabuti na lang pumasok sa cafe si Jolen sa mismong sandaling iyon.

        “Sandali,” sabi ni Monique. “May kailangan nga pala akong i-check kay Jolen.”

        At tinakasan muna niya ang lalaking hindi niya kayang harapin. Sinundan niya ang pagpasok ni Jolen sa pribadong opisina ni Jules.

        Pero hindi rin natakasan ni Monique ang kanyang problema.

        “You’ll still have to face him,” paalala ni Jolen. “Paano kung puntahan ka niya sa kuwarto mo mamayang gabi?”

        Nayanig na naman si Monique. Mas mahirap nga pala iyon. Mas hindi niya kakayanin iyon.

        Binalikan niya si Kino.

        Wala na ito sa cafe. Ang sabi ng waiter ay pumanhik daw.

        Pinuntahan niya ito sa studio.

        “Kailangan nating mag-usap,” seryosong panimula ng dalaga pagpasok na pagpasok pa lang niya.

        “What about?” tanong ni Kino. “May problema ba?”

        Umiling siya.

        “Hindi naman siguro problema ito from your point of view,” sagot niya. “Just a matter of change. Tutal din lang, may bago ka nang option, I guess you won’t mind if I call things off.”

        “Call what off?” tanong pa rin ng binata. “Ano’ng options?”

        Napabuntonghininga si Monique.

        “Ayoko na, Kino,” dire-diretsong sabi niya para maitago ang panginginig ng kanyang boses. “Umaatras na ako. Don’t knock on my door anymore.”

        Natigilan ang binata.

        “Bakit?” tanong nito pagkaraka. “Bakit biglang-bigla?”

        Nagsalubong ang kilay ni Monique.

        Hindi siya makapaniwalang magtatanong pa ng ganoon si Kino. Ano pa ba ang gusto nitong sabihin niya? Aba, hindi naman yata niya aamining nagpakagaga siya’t na-in love dito. Sobra nang pagpapakababa iyon.

        “Itinatanong pa ba iyan?” sagot na lang niya. “Basta ayoko na. Ang usapan natin, pag ayaw na ng isa, it’s over, hindi ba?”

        Si Kino naman ang napakunot-noo.

        “Of course,” sabi nito. “But I still deserve to know why. Ang usapan din natin, magiging honest tayo sa isa’t isa, hindi ba?”

        Nasukol si Monique.

        “I just realized that I’m not comfortable in this set-up,” sagot niya.”

        Hayun, hindi naman pagsisinungaling iyon.

        “Bakit bigla mong na-realize?” tanong pa rin ng binata. “Ano ang naging trigger? Dahil ba hindi ako dumating kagabi?”

        Hindi na napigil ni Monique ang kanyang pagkapikon.

        “Mabuti nga’t hindi ka dumating kagabi,” sagot niya. “I wouldn’t want to be with you after you’ve been with that woman.”

        Napatda si Kino.

        “Are you jealous?” tanong nito nakataas ang magkabilang kilay.

        “Of course not,” mabilis namang tanggi ng dalaga.

        “You sound like you’re jealous,” parang nakakaloko pang giit ni Kino.

        Naningkit na sa galit ang mga mata ni Monique.

        “Hindi ako nagseselos!” mariing ulit niya. “Naisip ko lang na hindi nga pala safe para sa akin ang patuloy na makipag-ugnayan sa yo habang nakikipag-ugnayan ka naman sa kung sinu-sinong babae. Like you said before, mahirap na these days. Malay ko kung anong sakit ang makuha mo sa ibang babae? Baka maisalin mo pa sa akin.”

        “I didn’t sleep with her, Monique,” sabi ni Kino. “I didn’t even kiss her. I didn’t want to. She’s not my type.”

        Diretso ang tingin sa kanya ng binata. Walang pag-aalinlangan.

        Naramdaman ni Monique na nagsasabi ito ng totoo. Kahit paano’y naibsan ang sakit sa kanyang dibdib.

        Pero hindi pa rin nalutas ang kanyang problema.

        “Okay,” tango niya. “So nagkataong hindi mo type si Dynah Durano. Pero paano next time? Paano kung ang susunod na babaing dumating, type mo na?”

        “Are you saying that you want to change the rules?” tanong ni Kino. “You’re asking me for a commitment?”

        Nagpanting ang tainga ni Monique.

        Aba, hindi naman siya papayag na lumabas na siya pa itong naninikluhod kay Kino.

        “That’s not what I’m saying,” iling niya. “Hindi ka ba nakikinig? Ang sabi ko, ayoko na.”

        Nagtaas ng dalawang palad ang binata.

        “Okay,” sabi nitong parang nang-aawat. “Naririnig kita. Natatandaan ko rin ang usapan natin. Kapag ayaw na natin sa isa’t isa, then, wala na. But I’m telling you, Monique, I still want you. Wala nga lang akong magagawa kung totoong ayaw mo na sa akin.”

        Parang idiniin pa nito ng mga salitang “kung totoo.”

        Bago makasagot ang dalaga ay may idinagdag si Kino.

        “Sana lang, kung totoo ring wala ka namang ikinasama ng loob sa akin, manatili ang friendship natin.”

        “O-of course,” napilitang tango ni Monique.

        “Then that means, tuloy pa rin ang painting sessions natin,” nakangiting sabi ni Kino.

        “H-ha?” gulat na sambit ng dalaga. “Hindi puwede!”

        “Bakit?” nakangiting tanong ni Kino. “What’s wrong with our painting sessions? Unless, of course, you can’t trust yourself to be alone with me – and naked. Mahirap nga naman. You know I’ll never do anything against your will. Pero baka mapatunayan natin na irresistible pa rin pala ako sa iyo.”

        Namula ang mukha ni Monique – naghalong galit at pagkapahiya sa katotohanang hindi niya kayang aminin.

        “Ang yabang mo talaga,” sagot niya. “Pero sorry, hindi iyan ang dahilan. Actually, naisip ko na rin na sayang  lang ang pagod ko sa pag-pose sa paintings mo. Buburuhin mo lang naman pala ang mga iyon sa iyong personal collection. Mas mabuti pa siguro kung mag-pose na lang ako para sa ibang painters. Sigurado pang maisasama sa exhibit ang paintings ko.”

        Biglang nagdilim ang mukha ni Kino. Nagsalubong ang dalawang kilay.

        “Magpo-pose ka in the nude para sa ibang painters?” ulit nito.

        Nabuhayan ng loob ang dalaga. Mukhang siya naman yata ang nakapuntos.

        “Thanks to you, may sapat na akong experience,” nakangiting sagot niya. “And I guess I do have the measurements to qualify. Siguro naman, kung ipamamalita ko sa art circle na nakahanda na akong mag-pose para sa isang grupo ng kilalang mga pintor, maraming magiging interesado. Baka nga puwedeng makabuo ng isang exhibit mula roon. Iisa lang ang modelo – ako – pero iba’t ibang pantings by various artists. Parang ginawa na yata iyon ni Osang – ni Rosanna Roces – noon. And it was a big success.”

        “Hindi puwede!” mabilis na tanggi ni Kino.

        “At bakit?” tanong ni Monique.

        “A...” parang natatarantang sagot ng binata, “...dahil hindi pa tapos ang series ko.”

        “Ikalabing-isang painting na iyong natapos mo last week,” paalala ni Monique. “Ang dami na niyon.”

        “Ang usapan natin noon, a dozen or maybe more,” sagot ni Kino.

        “Kahit pa,” katuwiran ni Monique. “Ayoko na, e. Bakit, may pinirmahan ba akong kontrata sa iyo? Kung sa relasyon nga, ayaw mo ng commitment – sa painting pa kaya?”

        Napabuntonghininga si Kino. Napailing.

        “I better go,” sabi ni Monique.

        “Sandali...” awat ni Kino.

        “Wala na tayong mapag-uusapang matino,” sabi ng dalaga. 

        “Don’t do it, Monique,” parang pakiusap ni Kino. “Don’t pose for anybody else.”

        “Why not?” tanong niya. “E ano sa iyo kung gawin ko iyon? Makapagpapababa ba iyon ng halaga ng mga nagawa mong paintings ko? Iyon ba ang inaalala mo? Na hindi ako magiging exclusive model mo?”

        “Hindi mo ako naiintindihan,” iling ng binata. “Ayokong mag-pose ka para sa iba in the nude. Period. Iyon nga lang mga paintings mo, ayoko nang ipakita sa iba, e. Di lalo na ‘yong ikaw mismo ang maghuhubad sa harap nila.”

        Si Monique naman ang natigilan.

        “Nagseselos ka ba?” tanong din niya pagkaraka.

        “Hindi,” iling ni Kino.

        Pero bumawi rin ito agad.

        “Siguro. Ewan ko.”

        Parang gustong mangiti ni Monique. Sa halip ay nagkibit-balikat din siya.

        “So what?” sabi niya. “Wala ka namang karapatang magselos. O pumigil sa akin.”

        “Paano ba makakamtan ang karapatang iyon?” tanong ni Kino. “Ano ang kapalit? Commitment? A formal relationship? Marriage?”

        “Para ka namang tumatawad sa isang bagay na gusto mong bilhin,” sagot ni Monique.

        “What if I’m willing to pay the price?” parang panghahamon ni Kino. “Kahit lifetime commitment. Kahit engagement ring, wedding ring at marriage contract.”

        Napakunot-noo si Monique.

        “Ano?” naguguluhang tanong niya.

        Mukhang pagod na pagod na si Kino. Malalim ang hinugot nitong buntonghininga.

        “Kung ito ang kinakailangan, sige, gagawin ko,” pahayag ng binata. “I’ll give you my commitment. Tayong dalawa lang. You and me. You want an engagement, let’s get engaged. You want to get married, sige. Just don’t pose for anybody else. And don’t expect me to show your paintings to anybody else.”

        Napamaang si Monique.

        “Gagawin mo iyon para lang mapigilan ako?” hindi makapaniwalang sabi niya.

        Tumango si Kiko.

        Pero napailing naman ang dalaga.

        “At sa palagay mo’y matutuwa ako sa iyo?” sabi pa niya.

        Si Kiko naman ang naguluhan.

        “Gagawin ko na nga ang lahat ng gusto mo, e,” sabi nito.

        “Ako ang hindi mo naiintindihan,” pahayag ni Monique. “Hindi ko ibinebenta sa iyo ang kalayaan ko kapalit ng ipinangangalandakan mong commitment, engagement at kasalan, Mr. Sandoval. In the first place, just because you’re making an offer doesn’t mean I’ll accept. Sa pagkakaalam ko, may kasangkot na pagmamahalan ang usapin ng commitment at engagement at kasal. Hindi iyon nakukuha sa negosasyon o barter o parang business deal. At lalong hindi ginagamit na kasangkapan ang commitment at engagement at kasal para itali ang isang tao sa mga limitasyong basta na lang ipinapataw ng kanyang partner. Dapat nga palang huwag kang magbigay ng commitment sa kahit kanino – dahil nakakatakot ang hinihiling mong kapalit ng commitment na iyon.”

        Pagkatapos magsalita ay tinalikuran na ng dalaga si Kino at halos patakbo niyang iniwan ang studio.

 

GULUNG-GULO ang isip at damdamin ni Monique kung kaya’t nagkulong na muna siya sa opisina ni Jules. Si Jolen lang naman ang naroon. May pinuntahan ang mister nito sa Quezon City.

        Hindi umiiyak si Monique. Hindi siya naiiyak. Ibang klase ang kanyang nadarama. Isang uri ng kawalan. Isang malalim na panghihinayang.

        Ibinulalas niya ang lahat sa kanyang pinakamatalik na kaibigan.

        “Hindi ba dapat ka ngang matuwa na protective at possessive siya sa iyo?” sabi ni Jolen. “Nakakakilig din iyon, a. Kaysa naman kung wala siyang pakialam sa kapakanan mo.”

        “Possessive lang siya sa katawan ko,” sagot ni Monique. “He enjoys my body too much. Kaya gusto niya, kanyang-kanya lang. Parang isang paboritong laruan. I’m nothing but a sex object to him. At akala niya, puwede niya akong bilhin – na ang kabayaran ay commitment lang niya at engagement at kasal.”

        “Isipin mo rin na hindi madali sa kanya ang mag-offer nang ganoon,” paalala ni Jolen. “Masyadong mahalaga sa kanya ang kanyang kalayaan. Bakit handa siyang i-give up iyon para sa iyo?”

        “Kung mahalaga sa kanya ang kanyang kalayaan, mahalaga rin sa akin ang aking kalayaan,” sabi naman ni Monique. “Bakit hindi niya maintindihan iyon?”

        “Ano ba talaga ang gusto mong mangyari?” tanong ni Jolen.

        “I want everything,” amin ni Monique. “Totoo, pinangarap ko na alukin niya ako ng commitment, ng engagement at ng kasal. Pero hindi sa ganitong paraan. I was hoping for love. Iyong totoong commitment, totoong engagement at totoong marriage. Iyong may respeto sa mga karapatan at kalayaan ng isa’t isa. Hindi tulad nitong gusto niya – na pakakasalan lang niya ako para mahawakan sa leeg.”

        “Baka naman hindi eksaktong ganoon ang ibig niyang sabihin...” pagbibigay-katwiran ni Jolen kay Kino.

        Pero bago pa ito makapagpatuloy ay bigla na lang napasinghap.

        “Jolen... bakit?” nag-aalalang tanong ni Monique.

        “M-masakit...” daing ng buntis. “A... manganganak na yata ako...”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)