Abakada ng Pag-ibig: Krizha Chapter 4

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 4

 

NASA bahay na si Krizha ay natatawa pa rin siya kapag naaalala niya ang kanyang naging reaksiyon kaninang hapon nang sabihan siya ni Gabriel na mahiga.

        “You and your dirty mind,” sumbat niya sa kanyang sarili.

        Palibhasa’y wala talaga siyang tiwala sa mga kalalakihan, nakalimutan na agad niya na Diyos ang kanilang pinag-uusapan bago siya sinabihan ng binata na mahiga. Tuturuan lang naman pala siya nito ng mga meditation techniques.

        Ginabayan pa nga siya ni Gabriel sa isang oras ng meditation. Isa-isang pinag-relax ang bawat bahagi ng kanyang katawan, mula sa mga daliri ng kanyang mga paa hanggang sa kanyang anit.

        Ngayon lang niya nalaman na puwede pala niyang turuang mag-relax ang kanyang anit.

        Pagkatapos, nang para nang nalulusaw na ice cream ang pagkaka-relax ng kanyang katawan sa banig, pinag-imagine naman siya ng binata. Isipin daw niya ang pinakamaganda at pinakapayapang lugar sa kalikasan.

        Ang nailarawan niya sa kanyang isip ay isang dalampasigang may puting buhangin at asul na tubig. Walang mga istruktura. Walang tao liban sa kanya.

        Umaga. May araw na pero hindi pa mainit. Hindi pa nakakasunog ng balat. Ang tanging naririnig niya ay ang paghampas ng mga alon sa buhanginan.

        Ang sarap-sarap sa lugar na iyon.

        Parang sasandali pa nga lang siyang naroroon nang muli siyang tawagin ni Gabriel nang pabalik sa realidad. Binilangan siya ng tatlo at dumilat na ang kanyang mga mata. Isang oras na pala ang lumipas.

        Bago siya umalis ng bahay ni Gabriel ay binigyan siya ng binata ng kodigo. Naka-print out mula sa computer. Naroon ang lahat ng itinuro nito sa kanya – ang mga chakra o energy centers ng katawan at ang mga paksang kaugnay ng mga ito, pati na rin ang meditation techniques na ginamit nila.

        “How much do I owe you?” tanong niya rito.   “Wala,” iling ni Gabriel.

        “Pupuwede ba naman ‘yon?” sabi niya. “Dapat may professional fee ka. Libre bang lahat ang serbisyo mo?”

        “May mga formal classes ako na talagang may bayad,” paliwanag ng binata. “Later on, kung gusto mong mag-enroll sa yoga o meditation o sa alinmang klase ko, you’re welcome. Pero hindi pa ngayon. Subukan mo munang gawin ‘yang meditation na yan in your own. Meditate on your chakras. Itanong mo muna sa iyong sarili ang mga nararapat na katanungan. Tingnan mo ang mangyayari. That’s the first step. Hindi pa tayo nakasisiguro kung magagawa mo nga. O kung babalik ka pa rito matapos mong maranasan ang self-examination na iyan. Kaya wala kang dapat bayaran.”

        “Marami bang hindi na bumabalik?” naiintrigang tanong niya.

        “Mas marami ang hindi na bumabalik,” sagot ni Gabriel. “Pero iyong mga bumabalik ay patuloy pa ring bumabalik-balik hanggang ngayon. Magmula nang makilala nila nang ganap ang kanilang mga sarili at ang kanilang direksiyon sa buhay, hindi na sila lumihis. Iyong mga matagal ko nang kasama ay may mga kanya-kanya na ring ginagabayan.”

        Walang binitiwang pangako si Krizha. Hindi rin siya nakasisiguro sa kanyang sarili.

        Pero hanggang makauwi nga ng bahay ay si Gabriel ang laman ng kanyang isip.

        Hindi naman pala nasayang ang kanyang maghapon. Hindi nga pangkaraniwang faith healer ang Gabriel Celestial na iyon. Biruin mong may doctorate degree sa Psychology. Full professor sa UP. Aba’y mataas na agad ang kredibilidad nito sa kanya.

        Nagsimula lang daw ang lahat sa pagiging martial arts expert ng binata. Nasa elementarya pa ito nang magkahilig sa iba’t ibang klase ng oriental martial arts. Dahil hindi naman nakasama sa pag-aaral nito ang libangang iyon, sinuportahan na rin ito ng mga magulang at kapatid.

        Hanggang noong kumukuha na si Gabriel ng Psychology sa UP ay tuloy pa rin ang hilig nito sa martial arts. Sa katunayan ay naging champion pa nga ito nang makailang beses sa iba’t ibang tournament.

        Naisip tuloy ni Krizha, wala naman palang ibabatbat ang mga nalalaman niya sa Taekwondo kung ang kakalabanin niya ay si Gabriel. Mabuti na lang at hindi sila magkatalo.

        Pero hindi naging sapat iyon para sa binata. Kahit noong nakakuha na ito ng doctorate degree sa Psychology at nakatanggap naman ng maraming tropeo sa kinahiligang martial arts, patuloy itong naghanap ng makakapuno sa kakaibang kakulangang nadarama sa buhay. Hanggang sa may makilala itong martial arts master na siyang unang nagturo rito ng Zen meditation.     

        Nabago raw ang buhay ni Gabriel mula nang matuto ito ng meditasyon. Maging ang hilig nito sa martial arts ay nabaling sa mga di-palaban na mga porma ng ehersisyo na tulad ng qigong, tai chi at yoga.

        Palibhasa’y iskolar nga, nagbasa na nang nagbasa si Gabriel tungkol sa sanga-sangang mga paksa na kaugnay ng meditasyon. At kung paano nito nakamtam ang pinakamataas na antas sa pag-aaral sa unibersidad ay ganoon din nito pinagsumikapang maging eksperto sa iba’t ibang aspeto ng tinatawag nitong mind-heart-body-spirit connection.

        Ayon pa kay Gabriel, ito raw ang direksiyon ng bagong millennium – ang pagkakaugnay-ugnay at pagkakaisa ng mga usaping intelektuwal, emosyunal, pisikal at espirituwal.

        Kaya nga noong ipinagtataka ni Krizha ang kanyang pagkakaroon ng mga karamdaman gayong regular naman siyang nag-eehersisyo sa kanyang home gym ay nangiti lang ang binata. Ipinaliwanag nitong hindi sapat ang physical fitness kung hindi kaakibat ng emotional, mental at spiritual fitness.

        At para makita raw ni Krizha ang kanyang kalagayang emosyonal, pangkaisipan at espirituwal, kailangan daw talaga niyang gawin ang iniatas nito sa kanya na self-examination sa pamamagitan ng meditasyon.

        Nahahamon si Krizha. Lalo pa dahil sa sinabi ni Gabriel na mas marami ang hindi na bumabalik dito dahil sa antas na ito. Marahil ay naduwag na sumubok. O sumubok nga pero hindi nagustuhan o hindi matanggap ang mga nadiskubre tungkol sa sarili.

        Hindi rin naman siya nagtataka sa mga naging reaksiyon ng karamihan. Siya man ay may pag-aatubili.

        Bakit naman kasi ganoon ang mga katanungang iyon? Parang patama ang lahat sa kaso niya.

        Sinadya kaya ni Gabriel na iakma ang mga katanungan sa kanya? Nang mabasa nito ang kanyang aura, nabasa rin kaya nito nang detalyado ang kanyang buong pagkatao? Hanggang saan ang nalalaman nito tungkol sa kanya?

        Ang daya naman kasi. Lahat na lang yata, pabor kay Gabriel.

        Wala itong reaksiyon sa kaseksihan niya. Panay aura lang yata ang nakikita. Hindi ang kanyang katawan o mukha. Kapag tumitig sa kanyang mga mata, parang umaabot hanggang sa kanyang kaluluwa.

        At siya pa ang natataranta. Siya pa itong hindi makaiwas sa pagpansin sa kaguwapuhan ng binata. Sa kakisigan nito.

        Kailan pa ba siya naging mahilig sa guwapo? Hindi ba’t siya nga itong pinagkakaguluhan ng mga lalaki? At siya ang dating bumabalewala sa kahit gaano pa kaguwapo o kakisig na lalaki.

        Minsan lang siyang humanga sa isang lalaki. Kay George Milan – noong binata pa ito.

        Boss niya si GM. May-ari ng Millennium Advertising. Humanga siya sa katalinuhan nito. Sa galing sa pagpapalakad ng kompanya. Sa pag-iisip nitong di-tradisyunal. Sa pakikitungo  nito sa kapwa – kliyente man o empleyado o kahit sino.

        Pero hindi umabot sa pisikal na atraksiyon ang paghanga niya kay GM. Kaya nga naging matalik niya itong kaibigan, pati na rin ang napangasawa nitong si Hiyas.

        Ngayon yata’y nakatagpo na siya ng katapat.

        Napahanga siya sa galing ni Gabriel Celestial. Iyon lang mismong naging full professor at doctorate degree holder sa pinagmulan din niyang pamantasan ay sapat na para maka-impress sa kanya. Idagdag pa ang malawak nitong kaalaman sa sari-sariling mga paksa. Maging ang simple nitong pamumuhay at malalim na pilosopiya’t paninindigan.

        At hindi niya inaasahan sa lahat – ang pisikal nitong pang-akit.

        Sa kauna-unahang pagkakataon ay nakadama siya ng pisikal na atraksiyon sa isang lalaki.

        Ngayon lang siya nakakita ng mukha na parang hindi niya pagsasawaang titigan. Ng katawang gusto pa niyang mapagmasdan sa ganap na kahubdan.

        Ano ba naman itong mga naiisip niya? Bakit niya pinagpapantasyahan si Gabriel?

        Hindi niya malimutan ang kanyang mga nadama kaninang hinahaplos nito ang kanyang aura. Kakaiba. Parang may tagong bahagi ng kanyang  pagkatao na noon lang nagising. Noon lang nakiliti nang ganoon.

        May nagbabago ba sa kanya? Posible kaya?

        Biglang-bigla parang nahimasmasan si Krizha. Ang tanong nga pala’y kung papayagan ba niyang may mabago sa kanya.

        Hindi basta na lamang sumulpot sa katauhan ng dalaga ang pagiging malamig sa kalalakihan. Ang kawalan ng tiwala sa kalalakihan. Ang pagiging frigid.

        Ito ang kanyang pinakatagu-tagong sikreto. Na ang napakaganda, napakaseksi at napaka-seductive na si Krizha Coronel ay frigid. Walang kakayahang tumugon sa lalaki sa paraang seksuwal.

        Ang sikreto niyang ito’y may malalim na pinag-ugatan. At naging bahagi ng kanyang pagkatao sa sarili na rin niyang kagustuhan.

        Katulad ng kung paano niya sinasadyang magbihis at kumilos nang sobrang mapang-akit. Kung paano niya sadyang tinutukso at pagkatapos ay sinusupalpal ang mga lalaki.

        Ang lahat ng ito ay mga reaksiyon ng isang babaing masyadong nasaktan sa kanyang kabataan. 

        Muling nagbalik ang mga alaalang ayaw na sanang matunghayan pa ni Krizha.

 

LUMAKI si Krizha Coronel nang walang natikmang pagmamahal mula sa ina man o ama. Hindi siya minahal dahil hindi naman daw siya bunga ng pag-ibig. Resulta siya ng isang panggagahasa.

        Mahirap daw na pamilya ang pinagmulan ng kanyang ina. Sa gulang na trese, palibhasa’y malaking bulas, ay ipinasok na si Lilay bilang katulong sa isang may-kayang pamilya sa bayan nila sa Marbel, sa South Cotabato.

        Kinse na si Lilay nang magbakasyon sa pamilyang pinaglilingkuran nito ang isang binatang taga-Maynila. Ang bisita ang sumalbahe sa magandang katulong.

        Ang masaklap, hindi pinakinggan ng mag-anak ang sumbong ni Lilay. Pinalayas pa ito dahil ipinahiya raw ang mga amo sa bisita.

        Umuwi si Lilay sa kanilang baryo nang may dinadala na pala sa sinapupunan. Makailang beses nitong tinangkang ilaglag ang dinadala, pero sadyang makapit ito.

        Nang ipanganak si Krizha, itinuring siyang malas ng kanilang angkan. Ipinaubaya na lamang siya sa komadrona. Kahit daw lunurin siya nito sa ilog ay wala silang pakialam.

Naging problema pa tuloy si Krizha ng matandang komadrona. Ang ginawa naman nito’y inilako siya bayan.

        Palibhasa’y magandang bata, nakatuwaan siya ng matandang dalagang guro sa public high school. Inampon siya ni Cristeta Coronel. Ito ang nagbigay sa kanya ng napakagandang pangalan na Krizha.

        Tatlong taon ding inaruga ni Crising si Krizha bago biglaang namatay ang guro sa atake sa puso. Halos hindi na nga matandaan ni Krizha ang ina-inahan.

        Dahil legal na inampon ni Crising si Krizha, sa kanya dapat napunta ang naipundar ni Crising na bahay, lupa at mga gamit. Pero palibhasa’y menor de edad pa siya, tumayo bilang kanyang guardian ang kaisa-isang kapatid ni Crising na si Diding.

        Sa simula’y estranghera sa kanya si Diding. Noong buhay pa kasi si Crising ay ni hindi nito kinakausap ang kapatid.

        Nagkasira ang dalawa nang pumatol si Diding sa isang mayamang negosyanteng may-asawa. Naging kabit si Diding ng negosyante gayong naroon din sa kanilang bayan at hindi naman nito hinihiwalayan ang legal na pamilya. Natsismis si Diding sa buong bayan – bagay na lubos na ikinahiya ng gurong si Crising.

        Nang mamatay si Crising, iniwan ni Diding ang inuupahang apartment at inako na nga ang bahay ng kapatid. Doon na ito dinadalaw ng kalaguyo. Nakamulatan na ni Krizha na kasama ang kanyang Tita Diding at Tito Bert.

        Ang kaso’y walang kahilig-hilig sa bata si Diding. Maingat na maingat nga ito na hindi magkaanak. Kaya ang turing nito kay Krizha ay istorbo sa buhay.

        Palibhasa’y wala namang trabaho at umaasa lang sa allowance na mula sa kalaguyo, naging maramot sa pera si Diding. May mga panahong halos wala nang makain si Krizha. Nagluluto lang kasi ng masarap ang babae kapag nariyan si Bert.

        Nang mag-anim na taong gulang na si Krizha, pinuntahan si Diding ng mga dating co-teacher ni Crising. Pinaalalahanang ipasok siya sa eskuwela. Naawa ang mga ito sa kanya dahil alam na mahal na mahal siya ng yumaong ina-inahan.

        Napilitan si Diding na payagan siyang mag-aral. Kunsabagay ay libre naman sa public school. Gayunpama’y ni hindi siya nito binibigyan ng baon. Mabuti na lang at malapit ang bahay nila sa eskuwelahan. Nilalakad na lamang niya.

        Sa eskuwela naman, lagi siyang binibigyan ng pagkain ng mga guro. Kapag may mga kailangang pagkagastahan ay nag-aambagan na lang din ang mga ito. Kapag napapansing gula-gulanit na ang kanyang mga damit ay ipinanghihingi siya ng mga pinagkalumaan ng mga may-kayang pamilya.

        Kung hindi sa tulong ng mga dating kasamahan ng kanyang Mama Crising ay hindi sana nakatapos ng hanggang high school si Krizha.

        Siniguro naman niyang mabigyan ng konsuwelo ang kanyang mga guro. Sa kabila ng kanyang kalagayan ay lagi siyang nasa top ten. Siguro, kung hindi lang ganoon kasalat ang kanyang buhay, maaaring  siya pa ang naging valedictorian mula grade one hanggang fourth year high school.

        Hindi na nga nagtaka ang lahat nang pumasa siya sa admission test para sa UP Diliman. Nakakuha pa siya ng scholarship mula sa isang organisasyon – ang Citizen’s Outreach Club.

        Ang COC na ang bahala sa kanyang pamasahe patungong Maynila. Pagdating sa lunsod, ititira siya sa dorm na sadyang ipinatayo para sa mga iskolar ng organisasyon na nagmula sa iba’t ibang probinsiya.

        Dahil qualified si Krizha sa libreng tuition at allowance mula sa pamantasan, ibibigay na lang din sa kanya bilang karagdagang allowance ang perang dapat sana’y toka ng COC para sa kanyang tuition.

        Magaang na rin ang pagkokolehiyo ng dalaga.

        Pero umalis siya ng Marbel na may malalim at nagnanaknak na sugat sa kanyang pagkatao. Bukod sa naikuwento na sa kanya ang trahedya ng nakaraan, naging kalbaryo rin ang lahat ng panahong ipinanatili niya sa piling ni Diding.

        Noong maliit pa siya, pinabayaan siya nito. Madalas ay nakatulugan na lang niya ang pag-iyak sa gutom. Napapakain, napapaliguan at nabibihisan lang siya nang medyo maayos kapag nariyan si Bert. Ayaw kasi ni Diding na mag-ingay siya sa kaiiyak o kakalat-kalat siya sa bahay nang nangangamoy-mapanghi.

        Noong magsimula na siyang mag-aral, sinimulan na rin siyang gawing katulong sa bahay ni Diding. Sa simula’y tagalinis pa lang. Habang lumalaki siya’y napunta na rin sa kanya ang lahat ng gawain – paglilinis, paglalaba, pamamalantsa, pamamalengke, pagluluto.

        Labing-isang taong gulang pa lamang si Krizha at nasa grade five ay dalagang-dalaga na ang kanyang pangangatawan. Doon lalong naging mala-impiyerno ang kanyang buhay.

        Nanibugho sa kanya si Diding. Magmula noo’y tinuruan na siyang magbigkis nang mahigpit sa kanyang dibdib. Hindi siya puwedeng lumabas sa kuwarto nang hindi nakabigkis nang pagkahigpit-higpit ang kanyang dibdib para magmukha itong patag. Para raw hindi siya maging tukso sa kanyang Tito Bert.

        Ang kanyang mahabang buhok ay ipinagupit ni Diding nang pagkaikli-ikli. Gupit-lalaki.

        Hindi siya pinapayagang magsuot ng bestida. Pupuwede siyang magpalda kung iyong maluluwang at halos hanggang bukung-bukong na ang haba. Kahit blusa’t pantalon ay kailangang maluwang. Hindi siya puwedeng magsuot ng anumang damit na nagpapahiwatig sa kanyang katawang babae.

        Ganoon ang naging hitsura ni Krizha mula grade five hanggang fourth year high school. Sadyang pinapangit siya ni Diding sa mga panahon pa naman na ang isang dalagita’y natututo nang magdalaga.

        Kapag nasa bahay pa nila si Bert, hindi siya dapat naglalalabas ng kanyang kuwarto. Para siyang preso.

        Ang laging ipinananakot ni Diding sa kanya ay “Gusto mo bang ma-rape na tulad ng iyong ina?”

        Ayon kay Diding, lahat ng lalaki ay manyakis.

        “Kita mo nga ‘yang si Bert,” sabi nito. “Mahal na mahal ang misis niyang tabatsoy pero hindi naman makatiis na hindi umuwi dito sa akin. Paano, mas maganda ako at mas seksi. Ngayon, kung didispley-displey ka riyan at magpapaseksi, baka pati ikaw ay gawing number three. Ay, magkakapatayan na tayong tatlo pag nagkaganoon. Alam mo namang mahal ko ang unggoy na iyon. Tinitiis ko nga ang lahat ng panlalait dahil sa kanya. Pinagtitiyagaan ko ang kakarampot na allowance na ibinibigay niya sa akin. Tinatanggap kong hindi na niya maiiwan ang kanyang pamilya. Hanggang ganito na lang talaga ako. Pero gagawin ko  ang lahat para hindi rin niya ako iwan. Kaya nga sinisiguro kong lagi siyang natataranta sa aking kaseksihan.”

        Kay Diding natutunan ni Krizha ang lahat ng kanyang mga batayang pananaw sa buhay.

        Noong patungo na siya ng Maynila, tuwang-tuwa ang babae.

        “Mabuti naman at malalayo ka na kay Bert,” hayagang sabi nito. “Doon mo sa Maynila gamitin iyang mukha mo’t katawan. Sigurado ako, may mabibingwit ka roon na higit pa kay Bert. Mas mayaman. Huwag kang mai-in love sa pipitsugin. Sayang iyang  ganda mo’t katawan. Lalo na kapag naka-graduate ka pa sa college. Naku, tataas ang kalidad mo. Siguradong matataranta sa iyo ang mga lalaki. Ganoon naman ang mga iyan kapag nakakita ng bata, maganda at seksi. Pero kung mai-in love ka, doon na sa binatang mayaman para naman sulit ang lahat ng pagsisilbi mo.”

        Isang bagay lang ang hindi sinang-ayunan ni Krizha. Nangako siya sa kanyang sarili na hinding-hindi siya iibig. Hinding-hindi siya paaalipin sa pagsisilbi sa kaninumang lalaki.

        Lalaki ang pinag-ugatan ng lahat ng paghihirap niya sa buhay. Iyong lalaking gumahasa sa tunay niyang ina. Itong si Bert na siyang dahilan ng pagpapahirap ni Diding sa kanya.

        Sumumpa si Krizha. Kapag kaya na niya, siya naman ang  magpapahirap sa mga lalaki.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)