Abakada ng Pag-ibig: FRANCESCA Chapter 3

 FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 3 

MAAGANG pumasok si Francesca.

        Hindi niya ikinuwento sa lolo’t lola niya ang naganap nang nakaraang araw, o ang magaganap pa sa araw na iyon. Alam palibhasa niya na ituturing ng lolo niyang paglalakwatsa ang gagawin niyang pagpanood ng shooting sa oras ng trabaho.

        Hindi siya sanay na nagsisinungaling sa dalawang matanda kaya hindi na lamang siya kumibo. Ang katwiran ng dalaga’y ngayon lang naman niya pagbibigyan ang kanyang sarili. At wala namang masama sa gagawin niya.

        Kalabisan na bang maglaan siya ng kaunting oras para sa kanyang sarili? Twenty-one na siya. Nasa tamang gulang at kaisipan na. At ngayon lang niya gagawin ang pumuslit na parang teen-ager. Karapatan din naman niyang maranasan ang ganito.

        Akala nga niya ay lilipasan na siya ng kanyang kabataan nang wala man lang napagdaanang excitement sa buhay. Na malalanta na lang siya sa puno, ‘ika nga, nang nakatunganga sa kanyang lolo’t lola.

        Hindi naman kasi siya ang tipo na kusang maghahanap ng excitement sa kung saan. Kahit noong nag-aaral pa siya, bahay-eskuwela lang ang ruta niya. Wala siyang mga extra-curricular activities kung hindi rin lang required ng eskuwela.

        Oo, noon pa’y alam na niyang maraming kulang sa buhay niya. Noon pa’y pinanghihinayangan na niya ang mga pagkakataong lumampas sa kanya. Pero laging  nanaig ang kanyang pagtalima sa mga kagustuhan ng kanyang lolo’t lola.

        Ngayon lang nangyari na nakadama si Francesca ng determinasyong kumapit sa pagkakataon bago ito mawala.

 

PAGDATING ni Francesca sa kanyang booth ay may lalaking naghihintay sa kanya.

        “Utility man ako sa Grande, Ma’am,” paliwanag ng lalaki. “Ipinagbilin ni Ma’am Alice na samahan ko kayo sa location. Diyan lang naman sa beach.”

        “Thank you sa paghihintay mo sa akin, ha?” sabi ni Francesca. “Ano nga pala ang pangalan mo?”

        “Roger, Ma’am,” sagot nito.

        “Francesca na lang ang itawag mo sa akin, Roger,” sabi ng dalaga. “Kanina ka pa Ma’am nang Ma’am, e. Hindi naman ako sanay sa ganyan. Parang tumatanda ako.”

        Nangiti si Roger pero napakamot sa batok. Halatang ito naman ang asiwa na sumunod sa kahilingan niya.

        Pagkatapos niyon ay nagmamadaling sumabay na siya kay Roger patungo sa tabing-dagat.

        “Alam mo, puwede naman sanang nagbilin na lang din kayo kanina sa front desk para ipaalam sa akin ang location ng shooting,” sabi niya sa kasama. “Hindi ka na sana naghintay pa. Tagarito naman ako.”

        “Ipinae-escort kayo ni Ma’am Alice, e,” sagot ni Roger.

        “Si Alice talaga,” iling niya. “Ang bait-bait. Ano nga ba talaga ang trabaho niya sa Grande Films?”

        “Naku, bale pinaka-second-in-command ni Boss Bernie si Ma’am Alice,” sagot ni Roger. “Kasi, pamangking buo siya ni Boss Bernie. Kapatid ni Boss ang mother niya.”

        “Ganoon ba?” gulat na sabi ni Francesca. “Pero bakit Boss Bernie rin ang tawag niya sa boss ninyo?”

        “Kung magkaharap sila, Uncle Bernie ang ginagamit ni Ma’am Alice,” pagkukuwento ng lalaki. “Pero humble kasi talaga si Ma’am, e. Ayaw niyang ipagmayabang na pamangkin siya ng big boss. Kaya kung hindi kaharap si Boss, nakiki-Boss Bernie rin siya.”

        “Ibang klase rin si Alice, ano?” sambit ni Francesca.

        Parang bigla tuloy siyang nailang sa bago niyang kaibigan. Hindi niya akalaing ganoon pala ito kaimportanteng tao. Napakasimple naman kasi kung magdamit, magsalita’t kumilos. At kung pakitunguhan nga siya’y parang magkapantay lang sila.

        Medyo nahiya tuloy uli si Francesca pagdating sa umpukan ng grupo ng Grande Films.

        Agad naman siyang sinalubong ng nakangiting si Alice.

        “Hi,” sabi nito.

        “Good morning,” sagot niya. “Nakakahiya naman, ipinahintay mo pa ako kay Roger.”

        “Aba, siyempre,” sabi ni Alice. “Special guest ka yata.”

        “Naku, ikaw nga itong big shot, e,” sagot niya.

        Natawa si Alice.

        “Nabanggit lang siguro sa iyo na pamangkin ako ng producer, naisip mo na iyan,” sabi nito.

        “Second-in-command ka pala, e,” sabi ni Francesca.

        May bahid panunumbat ang pahayag na iyon.

        “Sus, ang sabihin mo, ako ang laging kino-command,” pabalewalang sagot ni Alice. “Ako ang paboritong utusan ng uncle ko. Kaya nga ako nandito, e. Halika na nga roon. Nagbibihis pa si Bobby at nagse-set-up si Direk. Pero maipapakilala kita kina Tita Laila at Tito Robert.”

        Kinuha nito ang kamay niya’t hinatak na siyang patungo sa kinaroroonan ng mag-asawang artista.

        Kausap ng mga ito si Woodsy nang lapitan nila.

        “Tita Laila, Tito Robert, I’d like you to meet Francesca,” sabi ni Alice. “Francesca, kilalang-kilala mo na siguro sina Laila Gomez at Robert Bauzon, ano?”

        “Good morning, ho,” sabi ng dalaga. “N-naku, matagal ko na ho kayong idol na pareho,” pahayag pa niya.

        “Talaga?” nakangiting sagot ni Laila. “Nakakataba naman ng puso. I’m glad to meet you, iha.”

        “Me, too,” dagdag ni Robert. “Naikuwento ka na nga sa amin ni Woodsy. Na-meet mo na pala sila nina Bobby kahapon.”

        “Oho,” sagot niya.

        Bumaling siya kay Woodsy.

        “Good morning ho.”

        “Hello again, my dear,” sagot nito. “Naikuwento na nga kita kina Laila at Robert. Ang sabi ko sa kanila, I’ve found my newest baby. Ang magiging ka-loveteam ni Bobby. How would you like to be the newest baby and most exciting star of Philippine showbusiness, Francesca?”

        “H-ho?” nakakunot ang noong tanong ng dalaga.

        Hindi niya agad nasakyan ang mga sinabi ng manager.

        “Inaalok kitang mag-artista under my management,” paliwanag ni Woodsy. “Para maging ka-loveteam ni Bobby Bauzon.”

        Nag-init ang mukha ni Francesca. Pero pagkatapos ay unti-unti namang kumalat ang lamig sa kanyang pagkatao. Hindi siya makakibo. Ni hindi makakurap.

        Tama ba iyong narinig niya?

        Tumayo si Woodsy at inakay siyang paupo sa isa sa mga silyang naroon.

        “Maupo ka nga muna,” sabi nito. “Para kang hihimatayin diyan, e.”

        “Binigla mo naman kasi siya, Woodsy,” paninita ni Alice. “Wala ka man lang munang ibinigay na preparasyon.”

        Naupo rin ito sa silyang katabi niya.

        “Excited na ako, e,” katwiran ng manager. “Hindi na ako makapaghintay. And besides, gusto ko talaga siyang sorpresahin para hindi niya maitago ang tunay niyang reaksiyon. See? She can’t believe it. That’s a positive sign.”

        Dahan-dahan namang nahihimasmasan na si Francesca. Napatingin uli siya kay Woodsy. Puno ng mga katanungan ang kanyang mga mata.

        “I’m sorry kung nabigla ka, darling,” sabi nito. “Pero hindi ako nagbibiro. Kahit naman sina Laila at Robert, nag-a-agree sa akin. You have the looks of a star. You belong to the movies.”

        “Totoo iyon,” sang-ayon ni Robert. “Kahapon pa lang, napansin ka na namin, iha. Natatandaan mo ba noong nadaanan ka namin sa lobby? Naisip na rin agad naming mag-asawa na pang-artista ang ganda mo.”

        “Ordinaryong tao lang ako,” naiiling na sagot niya.

        “Iyon mismo ang hinahanap kong tipo ng babae para maging kapareha ni Bobby,” sabi ni Woodsy. “Parang girl-next-door. Simpleng-simple. Hindi sosyal o sopistikada. Pero may natural na kagandahan. Iyong kahit ano ang ipasuot mo, kahit basahan, lulutang at lulutang ang ganda. At kapag naman binihisan nang husto, magmumukha na talagang prinsesa. Parang si Cinderella. O, di ba?”

        Napatunganga si Francesca.

        Siya, si Cinderella? At si Bobby naman si Prince Charming? Naku, hihimatayin na yata talaga siya.

        “Hindi naman ako papayagan ng lolo’t lola ko, e,” parang kusang sagot ng bibig niya.

        Halatang-halata sa mga salitang iyon ang kanyang panghihinayang at pag-asam.

        “Iyon lang ba ang problema?” tanong ni Woodsy. “Pero ikaw mismo, gusto mo?”

        “Sino ba naman ang tatanggi sa ganyang offer?” sagot ng dalaga. “Parang dream come true.”

        “Well, hindi ka na rin naman minor, hindi ba?” sabi ni Woodsy. “Nasa sa iyo ang karapatan to make that dream come true. Hindi mo kailangan ng guardian’s consent para pumirma sa kontrata o pumili ng panibagong career.”

        Parang kidlat ang tama ng mga salitang iyon sa ulirat ni Francesca. Totoo, hindi na siya menor de edad. Totoo nga bang karapatan niyang pagdesisyunan ang ganito kahalagang bagay sa sarili niyang buhay?

        Oo naman. Alam niyang totoo rin iyon. Alam niya sa pinakatagong bahagi ng kanyang puso. Hindi lang nakasanayan ng kanyang kiming isip at damdamin.

        Kaya ba niyang sumagot nang ayon sa sariling kagustuhan, nang hindi muna kinukonsulta ang kanyang lolo’t lola? At kahit alam na alam na niya na ang kanyang kagustuhan ay magiging kabaligtaran ng kagustuhan ng kanyang lolo’t lola?

        “P-pero hindi naman ako marunong umarte,” bulalas ng dalaga.

        “Siyempre,” sagot ni Woodsy. “Hindi ka pa artista, e. Pero lahat ng tao, natuturuang umarte. Nasa galing na ng trainer iyon. And I tell you, lahat ng hinawakan kong talent, naging de-kalibreng artista. Hindi lang kasikatan ang ipinapangako ko kundi tamang paghasa ng lahat ng mga potentials mo.”

        “Maliit pa ako noong umalis kami sa Maynila,” pagtatapat ni Francesca. “Dito na ako lumaki sa Cebu. Hindi na ako nakabalik doon magmula noon.”

        Ibinitin niya ang kanyang mga salita.

        Naputol man ang pananalita ng dalaga ay malinaw pa ring nakarating ang kanyang mensahe sa mga kaharap. Atubili siyang iwan ang kinalakhang Cebu. Natatakot siyang bumalik sa Maynila na hindi na niya gamay.

        “Hindi ka naman mag-iisa sa Maynila,” sagot ni Woodsy. “Kung pipirma ka ng kontrata sa akin bilang talent at sa Grande Films bilang contract star, you’ll be part of a very concerned family. Magiging mother hen mo ako. Nariyan din si Alice. And, of course, ang magiging ka-loveteam mo – si Bobby. We’ll all be there for you.”

        Napatingin si Francesca kay Alice.

        Tumango ito nang nakangiti.

        “Yes, kasama rin ang Grande Films na nag-o-offer sa iyo ng kontrata,” paliwanag nito. “Contract star namin si Bobby, e. Natural, kailangang contract star din namin ang ka-loveteam niya. Talagang nakaplano nang i-build-up ang loveteam na iyan bilang pinakabagong premier project ng kompanya. Ibig sabihin, laging top priority ang mga pelikula ninyo at iba pang activities. Magkapareho kayo ng tatanggaping talent fees at benefits. Mag-a-advance ang production ng lahat ng kakailanganin para sa lifestyle ng isang artista. You’ll be financially independent and stable.”

        Nagtaka si Francesca.

        “I-a-advance iyon kahit hindi pa sigurado kung tatanggapin ako ng tao? Paano kung mag-flop ako?”

        Tumawa si Alice.

        “Nakasisiguro kami, Francesca,” sagot nito. “Dahil pareho kami nitong si Woodsy. We only bet on a sure thing. Iyong walang paltos. At ganoon ang assesment naming lahat sa iyo. You’re a natural star lalo na bilang ka-loveteam ni Bobby. You complement each other so well. Magtabi lang kayo, kikiligin na ang mga tao.”

        Napayuko si Francesca. Naisip niya, hindi kaya iyon dahil halatang-halata na kinikilig siya kay Bobby?

        “O, heto na pala ang magiging ka-loveteam mo, e,” biglang sabi ni Woodsy.

        Nang itaas niya ang kanyang paningin ay papalapit na si Bobby.

        Naka-swimming trunks ito na estilong boxer shorts. Naka-beach sando. Naka-sports sandals. Nakakunot ang noo.

        “Bobby, tamang-tama ang dating mo,” pagpapatuloy ni Woodsy. “Just in time to hear Francesca’s answer to our proposal.”

        Tumayo si Bobby sa harap niya’t tinitigan siya.

        “Papayag ka ba?” tanong nito.

        Iyon mismo ang naging mapagpasya sa pagdedesisyon ni Francesca. Si Bobby.

        Paano ba niya magagawang tanggihan ang maging prinsesa ng prinsipeng ito?

        Dahan-dahan siyang tumango.

        “Payag ako,” sagot niya sa mahina’t nangangatal na tinig.

        “Yes!” sigaw ni Woodsy nang nakataas pa ang dalawang kamao.

        “Great!” sabi ni Alice.

        “Good!” sabi ni Robert.

        Na tinanguan naman ng nakangiting si Laila.

        Pero si Bobby ang nanatiling nakatitig sa kanya nang hindi nagbabago ang seryosong ekspresyon ng mukha.

        Naupo si Bobby nang pa-squat sa buhangin sa harap ni Francesca. Hindi umaalis ang titig nito sa mukha niya.

        “Gusto kong siguruhing alam mo ang papasukin mo,” sabi nito. “Magulo ang showbusiness. Maraming intriga. Kadalasan, below the belt ang mga tira. Brutal. Walang sinasanto. Walang kinikilalang privacy. At napakaraming temtasyon. Ang mahina-hina ay maaaring mapahamak sa sari-saring bisyo. Kaya mo ba?”

        “Tinatakot mo naman siya, e,” sabad ni Woodsy.

        “Sinasabi ko lang ang totoo,” sagot ni Bobby. “Dapat niyang makita ang kabuuan bago siya magpasiya.”

        “Kung sabagay, tama si Bobby,” sang-ayon ni Alice. “Pero hindi ka naman namin pababayaan, Francesca.”

        “B-basta ba tutulungan ninyo ako,” nangangamba na ring sagot niya.

        Napasulyap siya kina Woodsy at Alice bago muling bumalik ang kanyang mga mata kay Bobby.

        Napabuntonghininga ang binata. Saglit na nagbaba ito ng paningin, pero agad ding tumitig uli sa kanya.

        “I’ll always stand by you,” pangako nito. “You can count on me.”

        Iyon lang ang kailangang marinig ni Francesca. Napanatag na muli ang loob niya.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)