FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS
CHAPTER 2
LALONG nataranta si Francesca nang biglang dumako ang tingin ni Bobby Bauzon sa kinaroroonan niya. Bahagyang nakataas ang mga kilay nito na parang may narinig na tawag at hinahanap kung saan iyon nagmula.
Bago siya nakaiwas ay nagtama ang kanilang paningin.
Ngumiti ang binata.
Namula si Francesca. Ni hindi nga niya nagawang gumanti ng ngiti.
May kinuhang travelling bag ang binata mula sa likuran ng isang van. Isinukbit iyon sa balikat. Pagkatapos ay nagsimula na itong maglakad papasok sa lobby, kasabay ng mga magulang.
Nanlamig ang mga palad ni Francesca. Dadaan ang mga ito sa harap mismo ng mesa niya.
Malayo pa lang ay muli na siyang tiningnan ni Bobby. At muling nginitian.
Nagawa na rin niyang ngumiti. Nangangatal nga lamang pati ang kanyang mga labi.
Napansin nina Laila at Robert ang pagkakangitian nila. Tiningnan din siya ng mga ito at nginitian.
Lalong na-conscious si Francesca.
Pero lumampas din sa kanya ang mag-anak nang walang sinabi.
Ang bumati sa kanya ay ang kasunod ng mga ito.
“Hi!” sabi ng isang mukhang may-edad nang male model sa hitsura at bihis pero hindi itinatago ang pagiging gay sa kilos at pananalita.
Mapanuri ang pagkakatitig nito sa kanya, pero hindi naman nakakaasiwa.
“G-good afternoon,” sagot ni Francesca.
“Ang ganda-ganda mo, iha,” biglang bulalas nito.
Namula si Francesca. Hindi niya malaman ang isasagot.
Pero hindi na rin naghintay ng kasagutan ang kausap. Nginitian lang siya nito at iniwan na.
Nanatiling nagugulumihan ang dalaga.
Ang tantiya niya sa taong iyon ay class na class. Mukhang hindi lang showbusiness ang iniikutang sirkulo kundi maging fashion at alta-sosyedad. Pagkatapos, sasabihan siya na, “Ang ganda-ganda mo, iha.”
Maganda nga ba siya?
Iyon din kaya ang tingin sa kanya ni Bobby Bauzon?
Nakadama si Francesca ng kakaibang excitement. Mas malalim nang di hamak sa inaasahan niyang excitement sa pagdating ng grupo ng Grande Films.
ALAS-TRES Y MEDYA dumating sina Alice pero alas-singko na nito nabalikan si Francesca.
“Pasensiya ka na,” sabi nito. “Ipinakilala ko pa sina Tita Laila, Tito Robert, Bobby, Direk at Woodsy kay Ma’am Luisa. Inasikaso ko pa rin iyong pag-settle down ng crew sa kanilang mga kuwarto.”
“Okay lang,” sagot ni Francesca. “Iyong guwapong gay na mukhang model ba ang direktor?”
“Ay, hindi,” natatawang sagot ni Alice. “Barakong-barako si Direk Caloy. Kung may napansin ka kaninang mukhang kontrabidang hoodlum, siya iyon. Madalas ngang mapagkamalang stuntman, e.”
Parang may naalala ngang ganoong tipo ng lalaki si Francesca. Dumaan na kasabay ng iba pang miyembro ng tropa.
“Malaking tao na may bigote at naka-shades?” paniniguro niya.
“Iyon! Si Direk nga iyon,” tango ni Alice. “Iyon namang sinasabi mong guwapong gay, si Woodsy Javier iyon. Manager ng mga Bauzon. One of the best and most powerful managers in the industry.”
Tumango si Francesca.
Hindi nga mahirap paniwalaan iyon. Malakas talaga ang dating ni Woodsy. At iyon pala ang taong pumuri sa kanya kanina. Nakakataba naman ng puso.
“Halika, mag-snack tayo sa coffee shop,” yaya ni Alice. “Treat kita. Bababa raw mamaya si Bobby. Ipapakilala kita.”
Muling sumikdo ang kaba sa dibdib ni Francesca.
Tatlong mesa na ang okupado ng mga taga-Grande Films pagdating nila sa coffee shop.
Sa ikatlong mesa siya dinala ni Alice.
“O, mga Tita, heto na si Francesca,” pag-aanunsiyo nito.
“Naikuwento na kita sa kanila,” baling nitong paliwanag sa kanya. “Itong sigang ito, si Ging – production designer. Ito namang bold star wannabe na ito, si Che-Che – production assistant. Iyang dalawang Miss Gay Universe aspirants, sina Melanie at Natalia – mga make-up artists.”
“Hi, Francesca,” sabi ni Che-Che.
“Hello,” sabi ni Ging. “Join us.”
“Thanks,” sagot niya.
Naupo siya sa silyang hinatak ni Alice, katabi nito.
“Maganda ka, Tita,” sabi ni Natalia. “Puwede kang artista.”
“Oo nga,” sang-ayon ni Melanie. “Halika sa Maynila, ilalapit kita kay Boss Bernie. Ako’ng manager mo, ha?”
“Hoy, kolokay, malay mo namang mag-manage, ano?” sabad agad ni Alice. “Baka gawin mo lang bold star si Francesca. Kung mag-aartista rin lang siya, kay Woodsy ko na siya ire-refer.”
“Ay, naku, ha?” natatawang sagot ni Francesca. “Hindi ako sanay sa ganyang bolahan. Mapaumpok nga lang ako sa inyo na mga taga-showbiz, nalulula na ako, e.”
“Tama naman kasi sila, Francesca,” sabi ni Alice. “May tipo ka. Puwedeng-puwede kang artista. Hindi ba, sabi ko nga sa iyo noon, kung gugustuhin mong magtrabaho sa Maynila, matutulungan kitang maghanap ng trabaho? Iyong pag-aartista ang tinutukoy ko. At sigurado akong makikita ni Boss Bernie ang potential mo. Si Bernie Grande – siya ang big boss namin sa Grande Films.”
“I agree,” tango ni Ging. “May star potential ka nga, Francesca. Kahit ganyang wala kang make-up at naka-casual wear ka lang, beauty ka talaga.”
“Pati pangalan mo, may star appeal,” sabi rin ni Che-Che.
Namula na nang tuluyan ang dalaga.
“Naku naman,” sagot niya. “Tama na nga kayo.”
May panibagong grupong pumasok sa coffee shop. Nang lingunin ito ni Francesca ay nakita niya agad na kasama si Bobby. Nanlamig siya.
“Hayan na si Bobby,” sabi ni Alice, sabay kaway sa mga bagong dating. “Bobby!”
Dumako sa kanila ang paningin ng binata, at agad itong nangiti. Hindi alam ni Francesca kung bakit sa kanya napako ang titig nito’t ngiti. Hindi rin tuloy niya malaman kung paano magre-react.
Lumapit si Bobby, pati na ang mga kasama nito.
“Hi!” sabi nito na sa kanya pa rin nakatuon ang kabuuang pansin. “I’m Bobby Bauzon.”
Naglahad ito ng kamay.
Napilitan siyang makipagkamay kahit na mabibistong parang yelo na sa lamig ang kanyang palad.
Pero agad na nag-init iyon nang mapaloob sa kay-init na palad ng binata.
“H-hi!” nauutal na sagot niya.
“And you are?” tanong ni Bobby.
“A... F-Francesca,” sagot niya na parang wala sa sarili.
May ibang boses na pumutol sa pagkatulala ng dalaga.
“So, the beautiful lady has an equally beautiful name.”
Si Woodsy Javier na naman. Katabi ni Bobby. At nakamasid sa pagkakahawak pa rin ng binata sa kamay niya.
Nagbawi agad si Francesca ng kamay.
Itinuloy ni Alice ang pagpapakilala sa ibang kasama ni Bobby.
“Francesca, this is the notorious Woodsy Javier,” pabirong sabi nito. “Ito naman ang multi-awarded na si Direk Caloy Durano. And our cinematographer, the ever-reliable Manong Ed Panabo.”
“G-good afternoon, ho,” nahihiyang pagbati ng dalaga sa lahat.
Nginitian at tinanguan siya nina Direk Caloy at Manong Ed. Pagkatapos ay naupo ang mga ito sa natitirang mga bakanteng silya sa mesa nila.
Naupo naman si Woodsy sa silyang kaharap niya.
“Nagtatrabaho ka sa resort?” tanong nito.
“Hindi ho,” iling niya. “Nagtatrabaho ako sa real estate company na marketing arm ng resort.”
“Lolo niya ang may-ari ng real estate company na iyon,” dagdag ni Alice.
“Oh!” nakataas ang kilay na sambit ni Woodsy.
“Maliit na kompanya lang kami,” paliwanag agad ni Francesca.
“Si Francesca ang tumulong sa akin na makipag-usap kay Ms. Luisa Ferales noong nine-negotiate ko ang x-deal natin dito,” dagdag pa ni Alice.
Sinulyapan niya ang kaibigan. Isang sulyap na nangangahulugang, “Hayan ka na naman.”
Nginitian lang siya nito.
“So we owe you a lot,” sabi ng malamig at baritonong tinig sa kanyang tabi.
Paglingon ni Francesca ay nakita niyang naupo pala si Bobby sa kabilang silyang katabi niya. At sa kilos niyang iyon ay nagkiskis ang kanilang mga braso. Pinanindigan siya ng balahibo.
“H-hindi naman,” sagot niya.
“Kaya nga special guest natin si Francesca during the whole of our stay here,” may awtoridad na pahayag ni Alice.
Bigla tuloy inisip ni Francesca kung ano ba ang posisyon ng kanyang bagong kaibigan sa Grande Films.
“Dapat lang,” sang-ayon ni Bobby. “Let’s start with dinner tonight. Will you join us, please?”
“Naku, hindi ako papayagan ng lolo’t lola ko,” sagot ng dalaga. “Dapat nga, pauwi na ako ngayon, e.”
“Strict pala ang lolo’t lola mo,” sabi ni Woodsy. “E, ang parents mo?”
“Nasa Italy ang mommy ko. Nasa Baguio naman ang father ko,” paliwanag niya. “Hiwalay na sila. May kanya-kanya nang pamilya. Lumaki ako sa lolo’t lola ko.”
“E kung idahilan mo kaya sa lolo mo na interesado ako sa binebenta ninyong vacation cottages dito sa Emerald?” mungkahi ni Woodsy. “At siyempre, kailangan mo akong kumbinsihin during dinner.”
“H-hindi ako sanay na nagsisinungaling sa kanila, e,” sagot ni Francesca. “At saka hindi pumapayag si Lolo na makipag-dinner ako sa kliyente. Puwede lang akong makipag-negotiate during office hours. At strictly business lang talaga.”
“Mahusay palang mag-ingat sa apo ang lolo’t lola mo,” sabi ni Bobby. “Kung sabagay, naiintindihan ko sila. You must be very precious to them.”
“Ako lang kasi ang apo na inalagaan nila nang personal,” namumulang paliwanag niya.
“Pero siguro naman, puwede ka naming makumbida for lunch tomorrow?” pagpupursige ng binata. “Narito ka naman sa resort nang buong araw, hindi ba?”
“Not just for lunch,” sabad ni Woodsy. “Kumbidahin na rin natin siyang manood ng shooting bukas. Interesado ka ba, Francesca?”
“Ay, oho,” tango agad ng dalaga. “Hindi pa ako nakakapanood ng shooting, e. Kaya lang, maiiwan ko ang puwesto ko sa lobby.”
“Sus, wala namang ibang guest ngayon sa resort,” sabi ni Alice. “At saka magbilin na lang tayo sa front desk na kung may mag-i-inquire ng tungkol sa club membership o cottages, di ipatawag ka. Nandito lang naman tayo sa paligid.”
“Puwede ko nga sigurong pakiusapan iyong mga kaibigan ko sa front desk,” amin ni Francesca. “Ngayon lang naman.”
“Great!” tango ni Bobby. “Teka, bakit ba hindi pa tayo umoorder ng food? Waiter!”
HINDI alam ni Francesca kung paano siya nakakain nang katabi si Bobby Bauzon. Ni hindi na nga niya gaanong napansin kung ano ang inorder at kinain niya.
Alas-sais na nang maigiit niya ang pamamaalam sa mga taga-Grande Films.
“May sasakyan ka ba?” tanong ni Bobby.
“Wala,” iling niya. “Pero may shuttle bus naman ang resort palabas sa downtown. Mula roon, madali nang kumuha ng taxi pauwi sa amin.”
“Is that safe?” pag-aalala ng binata. “Madilim na, a.”
“Safe dito sa Cebu,” sagot niya. “At saka matao naman iyong papunta sa amin.”
“I’ll see you tomorrow then,” nakangiting paalam nito. “Mag-iingat ka.”
Napakasarap naman na pabaon ng mga salitang iyon. Parang lumulutang tuloy si Francesca sa ulap habang papauwi.
“BILIB na talaga ako sa iyo, Alice,” sabi ni Woodsy pag-alis ni Francesca. “Ang husay mong makahanap ng star material. At nakaibigan mo na agad. She’s going to be a big star. I’m sure of that.”
“Aba, hindi ko kinaibigan si Francesca para lang i-recruit, ha?” pagtatama ng dalaga sa manager. “Nagkataong talagang nagkapalagayan kami ng loob. Mabait siya, e. Matulungin. But you’re right, of course. Malaki ang potential niya sa showbiz. Anyone can see that.”
“So, Bobby, natagpuan na rin natin ang magiging ka-love team mo,” pahayag ni Woodsy.
“Ka-loveteam ko?” salubong ang mga kilay na ulit ng binata.
“Si Francesca,” sagot ni Woodsy. “She’s perfect. A fresh and sweet face. Napakaganda pero hindi sobrang tisay o sopistikada. Girl-next-door pa rin ang appeal. At nasa tamang age group para sa iyo. Hindi na teen-ager na neneng-nene. A rose in bloom. Bagay na bagay kayo. Maganda ang inyong rapport. Nag-click na agad kayo, hindi ba? You like her very much, obviously. Magde-deny ka pa ba?”
“Of course, I like her,” mabilis na sagot ni Bobby. “Pero hindi ko alam na ino-audition na pala ninyo siya sa lagay na iyon. I was relating to her on a purely personal basis. Walang halong showbiz iyon.”
Nagkibit-balikat si Woodsy.
“E ano?” sabi nito. “Mas mabuti nga iyon. Napatunayan nating totoong nagkakasundo kayo on a personal basis. Mas magiging smooth ang inyong professional relationship, hindi ba?”
“Hindi naman tipong pang-showbiz si Francesca,” sabi ng binata. “Hindi iyon interesadong mag-artista. She has a career of her own. May sarili nga silang kompanya, hindi ba?”
“Well, hindi porke maykaya na, ayaw nang mag-artista,” sagot ng manager. “Malakas pa rin ang attraction ng fame, my dear boy. So, let’s just hear her decision, okay? Kakausapin ko siya bukas at aalukin na maging ka-loveteam ng pinakabagong heartthrob ng showbiz. Pustahan tayo, she won’t refuse.”
(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento