Abakada ng Pag-ibig: Shaira Chapter 8

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 8

 

UMIWAS nga si Shaira na humiram ng romantic movies. Akala niya’y sapat na iyon para maiwasan ding malagay sila ni Jigger sa alanganing sitwasyon. Pero sa paglipas pa ng ilang linggo, hindi na maipagkailang nagkakaroon ng kakaibang dimensyon ang kanilang friendship.

        Noong una’y na-establish nila ang pagiging kumportable sa isa’t isa. Unti-unting nawala ang pagkailap ni Shaira. Unti-unting nabura pati ang kanyang mga inhibisyon.

        Dumating sila sa puntong mas kumportable pa siya sa piling ni Jigger kaysa sa piling ng sarili niyang pamilya. Nasasabi niya sa binata ang mga hindi niya naihahayag sa kanyang mga magulang at kapatid. Nagagawa niya kasama ni Jigger ang mga hindi niya naiisip gawin sa piling nina William, Zeny, Paula at Via.

        Doon nga yata nagsimulang magbago ang lahat sa pagitan nina Shaira at Jigger. Noong magsimulang magising ang dalaga sa mga bagay-bagay na dati ay ipinagbabawal niya sa kanyang sarili.

        Simple lang sa simula. Junk food. Softdrinks. Pero nang mapagkuwentuhan nila ang mga bar na may live bands, hinamon niya si Jigger na isama siya sa ganoong lugar. Pagdating doon, nagpaturo na rin siyang uminom ng beer. May halo pang Seven Up sa simula. Straight na sa bandang huli. Gusto lang kasi niyang patunayan na kaya niyang uminom ng beer na straight.

        Wala namang nangyari pagkatapos niyon, kahit na doon na rin natulog si Jigger sa bahay niya. Lasing na lasing na kasi siya noong umuwi sila. Nag-iingay siya. Naghahamon pa ng kantahan. Hindi naman siya puwedeng iiwan ng binata nang ganoon. Sinamahan siya nito hanggang sa pareho na lang silang nakatulog sa salas.

        Sa halip na mapahiya kinabukasan, tawa pa nang tawa si Shaira. Aliw na aliw siya sa nangyari. Ganoon pala siya kung malasing. Nagwawala. Feeling niya, bigla siyang nagkabuhay. Nagkaroon ng karakter. Hindi na siya boring.

        “Mabuti naman at alam mo na ngayon na madali kang malasing,” sabi ni Jigger. “Warning na iyon. Huwag mo nang uulitin. Huwag ka nang iinom uli.”

        “Talaga namang hindi ako umiinom,” sagot niya. “At hindi rin ako iinom uli unless kasama kita.”

        “No way!” iling ng binata. “Hindi na tayo iinom uli, period. Ayoko na.”

        “Hmm, ang killjoy mo naman,” irap pa niya. “Ngayon nga lang ako natututong mag-enjoy sa buhay ko, e.”

        “Hindi naman tamang klase ng enjoyment ang ganoon, ano?” sagot ni Jigger. “Kahit ang mga kasama ko sa trabaho, pinagbabawalan kong maglasing nang ganoon. Kung uminom man sila, kailangang may kontrol. Kailangang alam nila kung hanggang saan lang ang kaya nilang dalhin. Pag sumobra sila roon at nagwala, pinagsasabihan ko. Winawarningan ko. Ikaw pa kaya? Dalawang bote lang pala, ang ingay-ingay mo na.”

        “Sige na, sige na, tama na,” awat niya rito. “Kung ayaw mong uminom uli, ano naman ang gagawin natin?”

        “Basta ako, uuwi na’t maliligo,” sagot ni Jigger. “Ang mabuti pa, iyon din ang gawin mo. Pagkatapos, lumipat ka sa kabila at ipaghahanda kita ng matapang na black coffee para mahimasmasan ka. Tingin ko sa iyo, tipsy pa rin, e.”

        Pinagtawanan lang niya ito’t ipinagtabuyan.

        Pakiramdam ni Shaira, para siyang batang dinala for the first time sa karnabal. Napakarami palang mga games at rides na ngayon pa lang niya mararanasan. Gusto niyang makita at masubukan ang lahat.

        Noong ikaapat na Linggo ni Shaira sa Silang, sa record store siya nagyaya.

        “Gusto kong tumingin ng mga tapes at CD,” sabi niya kay Jigger.

        “Waltz?” nakangiting sagot ng binata.

        Hinampas niya ito sa braso.

        “Hindi na nga, sira,” sagot niya. “Kaya nga titingin na ng iba namang music, e. Nakita mo na ngang gusto kong i-expand ang aking horizon.”

        “Mabuti naman,” panunukso pa rin ni Jigger.

        Sa nostalgia section pa rin siya dumako pagdating nila sa record shop. Mas bagu-bago na nga lang kaysa sa mga waltz ang napagtripan niya. “Prom Special” ang title ng isa sa mga CD na napili ni Shaira.

        Doon na niya niyaya si Jigger sa bahay niya. May baon na rin silang pagkain mula sa Gourmet Cafe.

        “Mag-day-off ka naman sa pagluluto,” sabi kasi niya sa binata. “Treat ko ang dinner natin ngayon. Iyon nga lang, bibilhin ko. Hindi ko iluluto.”

        “Basta ako ang mag-iinit niyan mamayang gabi,” sagot ni Jigger. “Baka kasi mag-iinit ka lang, masunog pa iyan.”

        Pagdating na pagdating nila sa bahay, isinalang na agad ni Shaira ang CD na “Prom Special.” Halos puro love songs ang laman niyon.

        “Nag-prom ka ba?” pabuntonghiningang tanong niya kay Jigger. “Ako kasi, hindi ko naranasan iyon, e. At ngayon ko lang na-realize na para akong nadaya. Big deal kasi dapat ang prom sa buhay ng isang dalagita, di ba? Iyong magbibihis ng formal, naka-gown, naka-makeup. May ka-partner na magbibigay ng flowers. The works.”

        “Depende,” paglkikibit-balikat ni Jigger. “Sa mga sosyal na schools, ganoon siguro. Pero doon sa public school namin, simple lang. Sa gym lang ng eskuwela ang juniors-seniors prom. Wala nang hiwalay na senior’s ball o graduation ball. All-in-one na iyon para iisang gastos na lang. At saka hindi na formal. Sunday best na lang. Naka-bestida ang mga babae. Naka-polo kami. Bawal ang naka-maong. Karamihan sa amin, suot na ang itim na slacks at itim na leather shoes na pang-graduation. ‘Yong mga juniors, nanghihiram na lang ng isusuot para hindi gumastos. Hindi pa naman sila ga-graduate, e.”

        Parang naalimpungatan si Shaira. Pero hindi pa rin siya sumuko.

        “Siguro naman, kahit magkaiba ang style, magkasing-romantic pa rin ang event,” giit niya. “I mean, special pa rin iyon sa inyo at that time. Ikaw ba, wala kang crush noon? Hindi ba exciting ‘yong maisayaw mo sa prom ang crush mo?”

        Nangingiting napailing si Jigger.

        “Wala naman akong naging crush noon,” sagot nito. “Kahit naman kailan, wala akong alam pagdating sa girls.”

        Lumabi si Shaira.

        “Sus, bola,” sabi niya.

        “Totoo,” pilit ni Jigger. “Peks man.”

        “Pero siguro naman, marunong kang sumayaw, ano,” sabi ni Shaira.

        “Sweet lang,” sagot ng binata.

        “Alam mo, ni minsan, hindi pa ako naisasayaw,” pabuntonghininga nanamang pahayag ni Shaira.

        “Ah, puwede nating gawa’n ng paraan iyan,” mabilis na sagot ni Jigger bago ito tumayo sa harap niya’t naglahad ng kamay. “May I have this dance?”

        Nakangiting inilagay niya ang kamay niya sa kamay nito.

        Hinahatak pa lamang siya ni Jigger papatayo ay naramdaman na ni Shaira ang kakaibang kuryenteng dumadaloy sa kanilang magkaugnay na mga kamay. Bigla na ring nag-iba ang intensity ng pagkakatitig nila sa isa’t isa.

        Hindi na nga niya napapansin kung aling love song ang tumutugtog. Basta’t ang atensyon niya’y nasa sa kung paano inilagay ni Jigger ang kanyang dalawang kamay sa balikat nito. At kung paano siya kinabig at niyakap ng binata sa beywang.

        Dahan-dahan lang ang pagkilos nila. Habang papahigpit nang papahigpit ang pagkakayakap sa kanya ni Jigger ay paakyat naman nang paakyat ang kanyang mga kamay sa batok nito.

        Maya-maya’y yumuko pa nang kaunti si Jigger. Bahagya naman siyang tumingala. Iyon lang ang kailangan para ganap na maglapat ang kanilang mga labi.

        Walang hindi nakintal sa alaala ni Shaira. Mula sa unang dampi ng labi sa labi. Ang mainit na palitan ng kanilang mga hininga. At maya-maya lang, ang sabik na sabik nilang pag-angkin sa mga labi ng isa’t isa.

        Ganoon pala iyon. Parang doon pa lang ay gusto na nilang pag-isahin ang kanilang mga pagkatao.

        Walang anumang pag-aalinlangan ang dalaga. Sa mga sandaling iyon ay buong-buo ang kanyang pag-aalay ng sarili kay Jigger. At iyon din ang inaasahan niya mula rito.

        Kaya nang saglit na kumalas ang binata para muli siyang titigan at piping tanungin, ang kasagutan niya’y ang paghila dito paakyat sa loft.

        Matagal na silang nakahiga roon ay naghahalikan pa rin. Parang hindi nila magawang iwan ang mga labi ng isa’t isa.

        Pero nang magawi ang kamay ni Jigger sa kanyang dibdib at napasinghap si Shaira, para naman silang biglang nataranta. Hindi sila halos magkandatuto sa pag-aalis ng kasuotan ng isa’t isa. Kinailangan pa nga nilang bumangong muli para mas mapabilis ang kanilang ginagawa.

        Para lang kapwa matigilan pagkakita sa ganap na kahubdan ng isa’t isa.

        Sa kabila ng lahat ng kanyang napag-aralan, first time ni Shaira na nakakita ng hubad na lalaki na hindi illustration lamang sa libro.

        At sa pagkakatingin sa kanya ni Jigger, pakiramdam niya’y siya rin ang kauna-unahang babaeng nakita nito nang walang saplot. Halos sambahin siya ng mga mata nito.

        Hindi na inalam ni Shaira kung paanong sa muli nilang pagyayakap ay parang kusa na lang silang napatimbuwang sa higaan. Pagkatapos ay naramdaman na lamang niya ang mga labi at palad ni Jigger na mabilis na naglalakbay sa kanyang buong katawan. Wala, wala na siyang nagawa kundi ang sumakay sa mga alon ng sensasyon na tumangay sa kanyang katinuan.

        Maya-maya’y parang magic na nagbalik ang mga labi nito sa kanyang mga labi. May iba namang bahagi ng katawan nitong humahaplos sa kanyang napakasensitibo nang kaselanan.

        Kasabay ng muling pagbuka ng mga labi ni Shaira ang pagturok ng kapangahasan ni Jigger sa kanyang kamalayan. Inangkin nitong muli ang kanyang bibig kasabay ng kanyang buong pagkatao.

        Kaybilis na ng mga pangyayari magmula roon. Bago pa makaisip si Shaira ng kanyang itutugon ay nagkusa na ang kanyang katawan at kamalayan. Inilipad na siya ng isang kakaibang deliryo na nagtapos sa isang nakapanghihina pero walang kasintulad na kaganapan.

        Kapwa sila naliligo sa pawis nang mahimasmasan. Hindi na malaman ni Shaira kung aling bahagi ng magkapulupot pa rin nilang mga katawan ang kanya at alin ang kay Jigger.

        “I’m sorry...,” bulong ng binata.

        “I’m not,” mabilis niyang sagot dito.

        “Hindi iyon,” nakangiting paglilinaw nito. “Ang ibig kong sabihin...masyado yatang mabilis...”

        Nangiti na rin si Shaira.

        “Hindi,” sagot niya. “It was just perfect.”

        “Hindi pa perfect iyon,” salungat ni Jigger. “Iyong susunod, better pa. Kailangan lang natin ng mas maraming practice. Pasensiya ka na, first time natin pareho, e.”

        “Ikaw din?” nakataas ang kilay na sabi niya.

        “Oo naman,” sagot ni Jigger. “Kaya nga ganoon, e. Parang tornado sa bilis. Hindi ko nakontrol.”

        Hinaplos niya ito sa pisngi.

        “Inuulit ko, it was just perfect,” giit ni Shaira. “Pero...hindi rin ako tatanggi sa more practice.”

        Tumatawang hinagkan siya ni Jigger sa tungki ng ilong, sabay pagbabago nito ng posisyon.

        Napasinghap si Shaira.

        “Ngayon na agad? Hindi ba kailangan pa niyan ng rest period?” gulat na sabi niya.

        “Iyon din ang alam ko,” sagot ni Jigger. “Pero mukhang iba nga talaga ang theory sa practice. Palagay ko, kailangang pag-aralan pa natin. Ano, itutuloy ko ba ang experiment, Professor?”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)