Abakada ng Pag-ibig: Queenie Chapter 9

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 9

 

NAKALATAG sa kamang hindi nagamit ni Queenie ang kanyang pantalon, blusa’t mga panloob. Nalabhan na’t naplantsa.

        Lalong lumalim ang pamumula ng dalaga. Ibig sabihin kasi’y nakita sila ni Aling Lerma na nakatulog nang ganoon sa family room. Nadaraanan iyon patungo dito sa silid na dapat sana’y ginamit niya kagabi.

        Kahit wala naman talagang namagitan sa kanila ni Joed, hiyang-hiya pa rin ang dalaga sa katiwala. Hiyang-hiya rin siya sa binata.

        Nagmamadali siyang nag-shower, nagsepilyo’t nagbihis. Kailangang makababa siya agad kay Don Jose.

        Naikuwento na kaya ni Aling Lerma sa matanda ang nakitang ayos nila ni Joed? Naku, nakakahiya talaga. Pati na kay Don Jose.

        Ganoon pa rin ang ayos ni Joed pagpanaog ni Queenie nang nakabihis na. Halatang ni hindi pa man lang nakapaghilamos ang binata. Pero masaya na itong nakikipag-usap sa ama.

        Naisip ni Queenie, mabuti naman at mukhang sa sandaling panahong nagkasarilinan ang mga ito ay nagkasundo na rin.

        “Good morning!” pilit ang ngiting bungad ng dalaga.

        “Good morning, hija!” tuwang-tuwang sagot ni Don Jose.

        Tumayo pa ito para salubungin siya ng yakap.

        “Maraming, maraming salamat sa ginawa mo,” sabi pa nito.

        “Sus, para iyon lang,” sagot niya.

        “Hindi simpleng bagay iyon,” giit ng Don. “Mabuti na lang at nag-apologize na sa iyo itong si Joed. At napagbuhusan ka pa rin pala niya ng loob sa magdamag. Dalawa na kami ngayong inaalalayan mo.”

        “Okay na kami,” simpleng sagot niya.

        Pero hindi siya makatingin nang diretso kay Joed.

        “May magic touch nga pala itong si Queenie, Papa,” sabi ng binata. “I don’t know how, pero mula sa pagkapikon ko kagabi, I found myself spiiling out everything to her. Pagkatapos, naliwanagan din ako. Gumaan ang loob ko. I finally decided that I would talk to you today. Para namang sinadya na bigla kang dumating.”

        “Hindi ako nakatulog kagabi kahit alam kong safe kayo rito,” amin ng matanda. “I really wanted to talk to you again, son. Nag-alala rin ako dito kay Queenie. Baka nag-away na kayong dalawa nang tuluyan. Mabuti na lang at ganito ang dinatnan ko ngayong umaga. Thank God.”

        “Nagpapasalamat din ako na hindi na ako problemado,” sagot ni Joed. “Sandali nga pala. I’ll just grab a quick shower bago tayo mag-breakfast. I won’t be long. Doon na natin sa dining room ituloy itong kuwentuhan.”

        “Ako naman, mauuna nang umuwi,” singit ni Queenie.

        Napatingin sa kanya ang mag-ama.

        “What?” tanong ni Joed. “Why?”

        “I’ll leave you two alone,” sagot niya. “Marami pa kayong pag-uusapan, e.”

        “You don’t have to go,” sabi ni Don Jose. “Wala na kaming kailangang itago pa sa iyo. Ngayon pa?”

        “No,” iling niya. “I insist. Iba siyempre iyong makapag-usap kayo nang masinsinan nang matagal. You’ve barely scratched the surface. Pagbalik naman ninyo sa Manila, nandoon pa rin ako. Saka na tayo mag-get together uli.”

        “Mag-breakfast ka man lang muna,” sabi ni Joed.

        “I can get breakfast along the way,” sagot niya. “Don’t worry about me. Ayokong maantala pa ang pag-uusap ninyong mag-ama. Marami naman akong makakainan diyan. Parang pasyal ko na rin.”

        Hindi talaga siya nagpapigil sa dalawa.

Humalik na agad siya ng pamamaalam sa noo ni Don Jose.

        “See you in Manila,” sabi niya.

        Pagkatapos, nginitian niya nang mabilis si Joed at kinawayan bago halos patakbong lumabas ng bahay.

 

ANG totoo niyon, tumatakas si Queenie. Liban kasi sa nahihiya siya sa nangyari sa kanila ni Joed, hindi rin niya mapigil ang nag-uumapaw niyang kaligayahan.

        Ngayong umaga, paggising, nasiguro na niya ang kanyang nadarama. For the first time in her life, she’s in love. In love siya kay Joed Del Oro.

        Habang nagmamaneho si Queenie, nakangiti siya. Hindi niya mapigil.

        Nakita niya kagabi hanggang kaninang madaling araw ang tunay na pagkatao ni Joed. At tuluyan nang nasilo nito ang kanyang puso.

        Kaya siguro sa kabila ng pang-aaway sa kanya ng binata nitong nakaraan ay may nadama pa rin siyang kakaibang atraksyon dito. Kahit paano’y parang naaninag pa rin niya ang likas na kabutihan ni Joed.

        Alam na niya ngayon na malalim na sama ng loob lang ang nagbunsod kay Joed para maging brusko. Na hindi nito natural ang ganoong pag-uugali.

        Ang tunay na Joed ay sensitibo. Vulnerable. Malalim magmahal kaya malalim ring masaktan.

        Hindi ito nahiyang magbukas ng damdamin sa kanya. Hindi nahiyang umiyak.

        Noon pa man, naniniwala na si Queenie na hindi totoo ang kasabihang hindi umiiyak ang tunay na lalaki. Kalokohan para sa kanya ang ganoong paglilimita sa naturalesa ng tao.

        Hanga pa nga siya sa mga lalaking may sapat na kumpiyansa sa sarili para magpakita ng tunay na niloloob. Marunong umamin ng kahinaan. Marunong masaktan. Pero sa hulihan ay napanghahawakan pa rin ang sitwasyon.

        Ngayo’y kilalang-kilala na niya si Joed Del Oro. Isa itong lalaking mahirap iwasang ibigin.

        Kaya nga siguro hiyang-hiya siya sa nagisnan nilang ayos nilang dalawa pagkagising. Kinabahan siya na baka nahalata siya ng binata.

        Kaya rin nagmamadali siyang tumakas. Baka rin mabasa ni Don Jose sa kanyang anyo ang katotohanan.

        Kailangan niya ng kaunting panahon at espasyo para kalmahin ang kanyang sarili. Para pag-aralan kung paano niya maitatago ang nadarama niyang ito.

        Ang pinakakonsolasyon niya’y magkaibigan na sila ni Joed. Hindi na ito galit sa kanya. Wala nang mga pagdududa.

        Natutuwa siyang naresolba na ang mga ipinaghihirap nito ng loob.

        Ganoon din sa parte ni Don Jose.

        Ngayo’y magiging panatag na ang dalawang lalaking mahalaga sa kanya. Magiging masaya na.

        Sana naman, naisip ni Queenie, ngayong magkasundo na ang mag-ama’y manatili na sa Pilipinas si Joed. Makasama niya lang ito sa trabaho ay masaya na siya.

        Nasa Katipunan na ang dalaga, sa Quezon City, nang maramdaman niya ang pagkalam ng sikmura. Saka lang niya naalalang hindi pa nga pala siya nag-aalmusal.

        Napilitan siyang tumigil sa nadaanang McDonald’s. Pero hindi naman niya halos nalasahan ang kanyang kinain. Talagang panglaman-tiyan lang. Masyado pa siyang excited. Wala sa kinakain niya ang kanyang atensyon.

        Pagkakain ay dumiretso na siya sa kanyang inuupahang townhouse.

        Papaibis na siya para magbukas ng gate nang mamataan niya ang kulay asul na Crown na tumigil sa likuran ng kotse niya.

        “Joed!” bulalas ng dalaga habang nakamulagat.

        Mabilis na umibis ang binata.

        “Akin na ang susi ng gate,” nakangiting sabi nito nang makalapit sa kanya. “Ako na’ng magbubukas.”

        Parang namamalikmatang iniabot nga niya rito ang hawak-hawak nang susi.

        Nang mabuksan ang gate ay sinenyasan siya nitong ipasok na ang kotse niya.

        Sunod pa rin si Queenie.

        Pagkatapos, ipinasok naman ni Joed sa garahe ang Crown bago nito muling isinara ang gate.

        “Ano’ng ginagawa mo rito?” tanong ni Queenie pagbalik nito sa tabi niya.

        Nakatayo siya sa tabi ng kanyang kotse. Nakakunot ang noo.

        Hindi niya maintindihan ang mga pangyayari. Parang nabablangko ang isip niya.

        “Buksan mo muna ang bahay,” sagot ng binatang nakangiti pa rin.

        Tumalima siya.

        “Si Papa?” tanong niya habang nagbubukas ng pinto.

        “Mamayang hapon ko pa pinagbibiyahe pauwi para hindi masyadong mapagod,” sagot nito. “Sabi ko, mag-relax na muna siya roon. Kung gusto nga niya `ka ko, mag-overnight na rin siya roon at nang makapag-golf sa country club.”

        “E bakit mo iniwan?” sumbat ni Queenie pagkapasok nila ng bahay. “Hindi ba mag-uusap nga kayo?”

        Nakatayo na sila sa salas.

        “Nagkaintindihan na kami,” sabi ni Joed habang isinasara ang front door. “We’ve embraced each other. Pinatawad na namin ang isa’t isa at ang mga sarili namin sa lahat-lahat. Nasabi na namin sa isa’t isa how much we love each other.”

        “Oo nga, nag-reconcile na kayo,” katwiran ng dalaga. “Pero sapat na ba iyon? Paano na iyong mga issues na kailangan pa ninyong himayin? Mabuti na iyong walang maiwang mga hindi-pagkakaunawaan.”

        “Ang mahalaga ay totally open na kami ngayon sa isa’t isa,” sagot ni Joed. “Everything else, we can talk about for the rest of our lives. Nangako kaming lagi nang magiging bukas ang communication lines namin sa isa’t isa.”

        “E bakit hindi na ninyo itinuloy-tuloy?” pagtataka ni Queenie. “Naroon na rin lang kayo’t magkasama. Sayang naman ang pagkakataon.”

        Muling sumilay ang misteryosong ngiti sa mga labi ng binata.

        “May iba kasi kaming pinag-usapan na napakahalaga rin,” paliwanag nito. “At hindi puwedeng maipagpaliban. In fact, right afterwards, nagkaisa kami sa aming conclusion. I believe that’s proof enough na magkasundo na nga talaga kami.”

        Napabuntonghininga si Queenie.

        “Okay,” sabi niya. “Hindi na ako mag-uusisa. Private na sa pagitan ninyong mag-ama kung ano man ang pinag-usapan ninyo. Pero bakit mo pa ako sinundan? If you’re trying to do the same thing I did last night, hindi naman kailangan. Safe na safe ang pag-uwi ko dahil umagang-umaga ngayon at wala akong pinoproblema.”

        “Ako, meron,” sagot ni Joed. “May malaki akong problema dahil may hindi ako nasabi sa iyo. At iyon ang napagkasunduan namin ni Papa na mahalagang bagay – na hindi na puwedeng ipagpaliban pa.”

        Kumunot nanaman ang noo ni Queenie.

        “What about?” tanong niya.

        “About us,” seryoso nang pahayag ni Joed. “The two of us.”

        “H-Ha?” namimilog ang mga matang sambit ng dalaga.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)