Abakada ng Pag-ibig: Odette Chapter 9

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 9

PAGDAAN nga nina Odette sa malapit sa kinaroroonan ng mga bisitang taga-Maynila, agad silang hinatak nina Irene para ipakilala sa mga ito.

        Unang naipakilala kay Odette sina Cherry Pie Chuatoco at Kathy Bermudez bago sina Bart Santillan, Direk Manding Cuartero at Direk Hector Gonzaga. Pinakahuling ipinakilala sa kanya si Paul Pereira.

        Mas guwapo pa pala ang binata sa malapitan. At dahil matangkad ito’t napakakisig ng pangangatawan, pakiramdam ni Odette ay nakakalula itong pagmasdan. Para itong modelong bigla na lamang nagkabuhay mula sa isang larger-than-life billboard.

        “Hello,” sabi niya habang naglalahad ng palad para makipagkamay sa binata.

        “Very pleased to meet you,” sabi naman ni Paul.

        Sa halip na kamayan siya’y hinagkan nito ang likod ng kanyang mga daliri. Bahagya lang namang dumampi ang mga labi nito. Kaybilis lang.

        Pero nagulat si Odette. Kamuntik na niyang bawiin ang kanyang kamay. Hindi siya sanay sa ganoong pagbati. Mabuti na lang at napigil niya ang pag-iwas.

        Pagkatapos, gusto na niyang matawa sa kanyang sarili. Kung nagkataon ay nakakahiya sa binata. Magmumukha siyang ignorante.

        “Tama nga pala si Dan,” sabi ni Paul matapos bitiwan ang kanyang kamay. “The women of Paraiso are so lovely.”

        Ngumiti lang ang dalaga.

        Pero hindi siya impressed. How un-original, naisip niya. Wala na bang maisip na bagong linya ang lalaking ito?

        Sumabad si Lorraine.

        “Baka naghahanap ka lang ng mare-recruit na leading lady para sa gagawin mong pelikula,” sabi nito sa binata.

        Pagkatapos, bumaling ito kay Odette na kunwa’y noon lang magkukuwento.

        “Producer kasi si Paul. And he’s going to star in his first action movie.”

        “Ganoon ba?” kunwa’y gulat namang sagot niya.

        “Ilang beses nang nanalo sa international martial arts competition si Paul,” dagdag ni Irene. “He’s a real martial arts expert.”

        “Very qualified ka naman palang maging action star,” sabi ni Odette sa binata. “And since you’ll be producing your own movie, masisiguro mo pa ang kabuuang quality ng pelikula. Aabangan namin iyon dito. Sana lang, hindi masyadong violent, ha?”

        “I’ll keep that in mind,” sagot ni Paul. “Pero alam mo, actually, may point si Lorraine. Puwedeng-puwede ka rin ngang mag-artista. At ang totoo niyan, wala pa akong leading lady. If you’re interested, I can make you a star.”

        Natawa si Odette.

        “Binibiro ka lang ni Lorraine,” sabi niya. “Wala akong balak na mag-artista.”

        Natawa rin si Lorraine.

        “Paul, abala si Odette sa pamamahala ng sarili niyang bookstore,” paliwanag nito. “Siya nga ang dealer ng mga books ni Dan dito sa Paraiso.”

        “Really?” sabi ng binata. “Gaano na katagal ang bookstore na ‘yon?”

        “More than three years pa lang,” sagot niya. “Sinimulan ko ‘yon right after college, e. Kasabay ng pagtatayo ni Lorraine ng flower shop niya.”

        “Mag-best friends kasi kami, kaya pareho ng diskarte,” dagdag ni Lorraine.

        “Wow! Nauna pa pala kayo sa akin,” sabi ni Paul. “Ako, ngayon pa lang magsisimula sa aking production company. It took me a while to finally decide on setting up something all on my own.”

        “Kasi naman, ang laki-laki siguro ng kapital na kailangan sa film production,” sagot ni Odette. “Iyong bookstore ko, maliit lang. Ikinuha ko nga lang ng loan sa local bank namin dito.”

        “Still, saludo ako sa inyong dalawa,” sabi ni Paul. “You’ve got beauty, brains and courage. A winning combination.”

        “Sabi nga ng asawa ko,” pabirong sagot ni Lorraine. “Kaya raw hindi na niya ako pinakawalan.”

        “A, pero may isa pang hindi nahuhuli,” pilyong sabi ni Paul. “Dalaga ka pa, Odette, hindi ba?”

        “And unattached,” nanunuksong sagot ni Lorraine.

        “Ikaw talaga,” sumbat tuloy ni Odette sa kaibigan.

        Nakitawa si Irene.

        “Paul, hayaan mo munang makakain si Odette bago mo pormahan,” kantiyaw naman nito sa binata.

        “Naku, sorry, naabala ko pala ang pagpunta ninyo sa buffet table,” sabi agad ni Paul. “Let me escort you, ladies...”

        Sinamahan nga sila nito sa pagkuha ng pagkain. Ito naman daw ay nakakain na.

        Personal na inalalayan ni Paul si Odette sa buffet table. Ikinuha siya ng soup. Ito na raw ang magdadala. Ikinuha rin siya ng inumin.

        Mayamaya’y iginigiya na siya nito patungo sa isang mesa.

        Lumingon si Odette kay Lorraine. Pero nakita niyang kasama na ito ni Adan na patungo sa ibang mesa.

        “Binawi na ni Dan ang misis niya,” biro ni Paul. “Hayaan mo na sila.”

        Hinanap ng kanyang mga mata si Ben. Nakita niyang kasama pa rin ito ni Ding. Kaumpok ang iba pang taga-Maynila.

        Tumalim ang tingin ni Odette. Nakita rin kasi niyang ang kausap mismo ni Ben ay si Cherry Pie. At mukhang masaya ang kuwentuhan ng dalawa.

        Nainis ang dalaga.

        Kaydali namang nakuha ni Cherry Pie ang atensiyon ni Ben. Ni hindi na nga yata nito napapansin kung nasaan na siya.

        “May I keep you company while you eat?” tanong ni Paul habang tinutulungan siyang maupo.

        “Baka naman kailangan mong mag-mingle sa ibang bisita,” sabi niya sa binata. “I’ll be fine here.”

        “Pinaaalis mo ba ako?” sagot nito. “Pagkatapos kong sadyaing masolo ka sa mesang ito?”

        “Kaya pala ikinuha mo ako ng soup at inumin,” sumbat ni Odette. “May ulterior motive ka.”

        “Ikukuha pa kita ng dessert mamaya,” sagot ni Paul. “And whatever else you my need.”

        “Oo na nga,” natatawang sabi ng dalaga. “You may stay. Very useful ka naman pala.”

        Pero hindi ang mga ibinoluntaryo ni Paul na serbisyo ang tinutukoy niya. Dahil ang kailangan ni Odette nang mga sandaling iyon ay isang taong maipamumukha kay Ben.      Gusto niyang makita ni Ben na pinagtutuunan siya ng atensiyon ni Paul Pereira. Gusto niyang gumanti sa ginagawa ni Ben na pagbubuhos ng atensiyon kay Chery Pie Chuatoco.

        Nakipagkuwento siya kay Paul. Hindi iyon mahirap gawin dahil madaldal ang binata.

        Tama nga ang sinabi ni Lorraine. Sweet talker si Paul. Magaling pumorma. Mahusay mambola.

        Enjoy na enjoy din naman si Odette. Kahit pa nabasa na niya sa ilang romance novels ang marami sa mga linya ng binata, nakisakay lang siya rito.

        Pakiramdam nga niya, parang nabigyang-buhay ang ibang mga eksenang nabasa na niya. Siya ang bidang babae at heto’t picture-perfect pa ang kanyang romance novel hero.

        Tinupad ni Paul ang pangako nitong pagsilbihan siya. Ikinuha siya ng tubig. Ikinuha ng dessert. Ikinuha ng kape.

        Feeling spoiled naman si Odette.

        Ang ikinaiinis lang niya, sa tuwing susulyap siya sa dako ni Ben, ni hindi man lang ito tumitingin sa kinaroroonan niya.

        Nakita niya nang kumuha si Ben ng pagkain sa buffet table. Pero dinala rin uli nito ang hawak na pinggan sa mesang kinauupuan ng grupo ni Cherry Pie. At itinuloy pa nito ang pakikipagkuwentuhan sa dalagang taga-Maynila.

        Pikon na pikon si Odette.

        Kaya nang matapos siyang magkape at tanungin siya ni Paul kung marunong siya ng ballroom dancing, agad na umoo ang dalaga.

        “Bakit?” tanong pa niya. “May sayawan ba ngayong gabi?”

        “Iyon ang sabi nina Irene at Ding,” sagot ni Paul. “So may I be your dance partner?”

        “Of course,” sagot niya. “Pero nakakatuwa ka naman. Usually, older guys lang ang may hilig sa ballroom dancing. Natuto nga lang ako sa parents ko. Mahilig kasi silang mag-practice sa bahay.”

        “Nagustuhan ko ang ballroom dancing dahil parang martial arts din, in a sense,” paliwanag ni Paul. “May discipline sa movement. May eksaktong footwork. Pero may finesse din. May gracefulness. It’s actually an art.”

        “And it’s very romantic,” sabi ni Odette.

        “That it is,” tango ni Paul.

        Sa maluwang na salas sa loob ng bahay ginanap ang sayawan. Nagsipaglipatan ang mga panauhin sa balkonahe para mapanood ang mga nagsasayaw.

        Kabilang sina Odette at Paul na pumagitna sa dance floor.

        Mahusay nga palang sumayaw si Paul. Parang Latino. Kahit matangkad ito’t malaki ang katawan, hindi awkward tingnan sa dance floor. Napakagaan kumilos.

        Lahat ng tugtugin ay sinayawan nila. Cha-cha. Boogie. Rhumba. Pasadoble. Tango.

        Pinalakpakan sila ng lahat sa kanilang Tango. Nagsitigil ang iba pang mga nagsasayaw. Iniwan sa kanila ang dance floor.

        Nahagip ng paningin ni Odette si Ben. Nakaupo ito sa isa sa mga silyang nasa balkonahe. Nanonood.

        Lalong ginalingan ni Odette ang pagsasayaw. Ibinuhos niya ang lahat ng kanyang nalalaman sa technique. Dinagdagan pa niya ang landi ng kanyang bawat kilos.

        Hindi mapatid-patid ang palakpakan. Lumalakas pa itong lalo sa tuwing hahantong sila ni Paul sa malalim na dip.

        Nang matapos ang musikang iyon, kapwa na sila pawisan.

        “Let’s take a break,” hiling ni Odette.

        “Oo nga,” tango ni Paul. “We both need a cool drink.”

        Dinala siya nito sa kinaroroonan ng mga inumin. Kapwa sila humihingi ng dalandan juice.

        “Akala ko, kaya kong mag-marathon,” sabi ni Paul. “Hindi rin pala.”

        “Napagod din ako nang husto,” amin ni Odette.

        “Parang uminit pa yata ang panahon,” sabi ng binata. “Kanina naman, preskung-presko ang hangin.”

        “Pumanhik na kasi dito sa bahay ang lahat ng tao, e,” paliwanag ni Odette. “Kaya nakaka-suffocate na kahit bukas lahat ng bintana at pinto.”

        “Magpahangin muna tayo sa garden,” mungkahi ni Paul nang maibigay na sa kanila  ang mga inumin. “I think I need a breath of fresh air.”

        “Ako rin,” sang-ayon ng dalaga.

        Sinadya niyang pumayag. Alam kasi niyang hanggang sa mga sandaling iyon ay nakatuon sa kanila ang atensiyon ni Ben. Kahit nakatagilid siya sa kinaroroonan nito ay nakikita niya ang kababata mula sa sulok ng kanyang mga mata.

        Ngayon niya ipadarama kay Ben kung ano ang pakiramdam ng isang hindi pinapansin.

        Sumama siya kay Paul pababa sa harding wala nang tao.

        “Ang laki ng mga bakuran dito sa Paraiso,” sabi ni Paul. “Ang sarap pala ng ganitong napapaligiran ang bahay ng flower gardens at orchards.”

        “Naipasyal na ba kayo nina Irene at Ding sa paligid?” tanong niya.

        Tumango si Paul.

        “Pati nga sa flower farm ni Lorraine at sa bahay nila ni Dan,” sagot ng binata. “Naeengganyo na rin nga akong bumili ng property dito. Unfortunately, ang sabi nila sa akin, bihirang-bihira raw na may nagbebenta ng lupa dito sa Paraiso.”

        “Totoo iyan,” sabi ni Odette. “Ipinamamana dito ang lupa from one generation to the next. Halos sagrado. Kung may ibebenta man, kailangang may mahalagang dahilan. Masuwerte nga si Dan sa pagkakabili niya no’ng lupang kinatatayuan ngayon ng bahay nila ni Lorraine. Na-touch lang daw kasi ang matandang Morales sa love story nila ni Lorraine kaya pumayag na ibenta kay Dan iyong lupa. Malaking factor din na hindi kalakihan ‘yung tinawaran niyang lupa at nasa pinaka-periphery na ng Morales lands.”

        “Nakakabilib talaga dito sa Paraiso,” iling ni Paul. “Para bang lahat ng bagay na nadidiskubre ko rito, maganda. It’s like finding something I never even knew I was searching for all my life.”

        Napatingin si Odette sa binata. Magmula kanina, ngayon lang siya nakarinig mula rito ng pahayag na nakaapekto sa kanya.

        “Hindi naman perpekto itong lugar namin,” sabi niya. “Don’t expect too much. We might disappoint you.”

        Ngumiti si Paul.

        “Okay,” tango nito. “I’ll just take whatever comes and appreciate it. Katulad ngayon. Ano pa ba ang mairereklamo ko sa gabing ito? I met a beautiful woman. Danced with a wonderful dancer. And now, if I’m still lucky, she might agree to walk with me under the moonlight. Puwede ba? Just a walk around the orchard? Maliwanag pa naman ang buwan.”

        Nakatalikod si Odette sa balkonahe pero inaasahan niyang sinundan pa rin sila ng pagmamasid ni Ben.

        “Why not?” sagot niya kay Paul.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)