Abakada ng Pag-ibig: FRANCESCA Chapter 7

 FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

CHAPTER 7 

KUNG dati nang nahulog ang loob ni Francesca kay Bobby, sa workshop nila ay ganap na siyang napaibig sa binata.

        Isang linggo ang live-in workshop. Kasama nila sina Alice, Woodsy at Direk Caloy sa bahay-bakasyunan ni Bernie Grande sa Los Baños, Laguna. Pinaparoonan sila ng iba’t ibang guest trainers araw-araw, pawang mga beteranong artista, director, at acting coach.

        Magkasama sila mula paggising sa umaga hanggang bago matulog sa gabi. Magkasabay sila sa bawat pagharap sa hapag kainan.

        Nakita ni Francesca kung ano ang hitsura ni Bobby paglabas ng kuwarto sa umaga patungo sa banyo. Iyong ni hindi pa ito nakakapaghilamos, nakakapagsepilyo, nakakapag-ahit o nakakapagsuklay. Lalo palang ang sexy nitong tingnan sa ganoong ayos.

        Nalaman niya kung anu-ano ang mga paborito nitong pagkain at kung gaano ito kalakas kumain.

        Sa unang araw ng workshop, pinagharap sila para ikuwento sa isa’t isa ang kanilang buong buhay.

        “Lahat ng alam ninyo, naikuwento sa inyo at ano pa mang naaalala ninyong konektado sa buhay ninyo,” bilin ni Direk Caloy.

        “Halos kabisado ko na ang buhay ni Bobby,” sabi ni Francesca. “Nasusundan ko ang mga write-ups tungkol sa kanya magmula noong maliliit pa kami, e. Idol ko nga kasi sina Tita Laila at Tito Robert.”

        “Hindi lahat ng nababasa mo ay totoo,” sagot ng binata. “At hindi lahat ng totoo ay naisusulat. Iyan ang dapat mong tandaan sa showbusiness.”

        Inabot din sila ng isang buong araw sa pagkukuwentuhan lang ng ganoon. Kung saan-saan na kasi napunta ang kanilang mga kuwento, lalo na noong ang kinukuwento ni Bobby ay ang mga kalokohan nito sa eskuwela mula elementarya hanggang sa kolehiyo.

        “Akala ko pa naman ay napaka-good boy mo,” tawa nang tawang sabi ni Francesca.

        “Hindi rin naman talaga ako bad boy, ano?” katwiran ni Bobby. “May kapilyuhan lang paminsan-minsan.”

        “Mabuti ka pa,” hinaing ng dalaga. “Ako, masaklap na nga ang naging buhay, boring pa.”

        “Hindi na ngayon,” paalala ng kaharap. “Sisiguruhin nating magiging masaya ang buhay mo sa showbusiness. And definitely, it will never be boring.”

        Sa pangalawang araw ng workshop, pinaglaro naman sila ng parang truth or consequence. Pero ang mga katanungan ay nakasulat na sa mga index cards na bubunutin nila mula sa isang basket. At walang consequence. Lahat ng mga katanungan ay kailangan nilang sagutin.

        Unang tanong pa lang ay nataranta na si Francesca.

        “Bobby, crush mo ba si Francesca? Ikaw, Francesca, crush mo ba si Bobby?”

        Namula ang dalaga.

        Mabuti na lang, mabilis na sumagot si Bobby. Napaka-casual. Walang kamali-malisya.

        “Hindi pa ba obvious?” Sabi nito. “Sa Cebu pa lang, halatang-halata na ako, e. Kaya nga ninyo naisipang gawin kaming loveteam, hindi ba? Sino naman kasing lalaki ang hindi magkaka-crush sa kasingganda ni Francesca?”

        “Etching!” sagot niya.

        “Bakit, hindi mo ba ako crush?” hamon ni Bobby.

        “Siyempre naman, ano?” pa-casual din kunwaring sagot niya. “Naloka nga ako sa Cebu noong una kong makita in person si Mr. Bobby Bauzon. Sino ba namang babae ang immune sa kasingguwapo mo?”

        “Mm-hmm, magaling kayong sumagot, ha?” kantiyaw ni Woodsy. “Ganyan dapat kapag kaharap ninyo ang press. Keep things light. Iyong alangang pabiro na alangang seryoso.”

        Marami pang mga tanong. Karamihan ay nakakatawa. Marami ring masyadong personal. Pero dahil sa dami na ng mga naikuwento nila sa isa’t isa noong nakaraang araw, hindi na sila nailang na magtapat pa ng karagdagang mga bagay sa isa’t isa.

        Naisip ni Francesca, mahusay pala talaga ang mga nagdisenyo ng kanilang workshop. Unti-unti ngang natibag ang anumang pader na nakapagitan sa kanila.

        Pangatlong araw na sinimulan ang mga ehersisyo sa pag-arte. Weird noong umpisa. Pinaarte sila na parang pader. O bato.  Ano raw ang kaibahan ng pagiging pader at bato? Kasunod niyon, puno ng niyog. Pagkatapos, halamang gumagapang. Ano ang kaibahan ng pagiging puno ng niyog at halamang gumagapang?

        Bago natapos ang araw ay naunawaan naman nina Francesca at Bobby kung gaano kahalaga at kalalim ang aral na natutunan nila sa mga leksiyong iyon. Nagawa nilang mag-internalize ng kahit na gaano ka-weird na papel. Nagawa nilang umarte nang hindi nagsasalita at limitado ang pagkilos.

        Externalization naman daw ang paksa ng ikaapat na araw. Ang akala ni Francesca noong una ay kapareho iyon ng over-acting. Paano’y kabaligtaran naman ng mga papel na ipinaganap sa kanila noong nakaraang araw ang iniharap sa kanila.

        Pinaarte sila na parang mabangis na leon o tigreng nagwawala. Pinatawa sila nang pinatawa. Iyong para na raw silang maiihi sa katatawa. Pinaiyak sila nang pinaiyak. Isipin daw nila ang pinakamasakit na karanasan sa buhay nila at ilabas nila ang lahat ng kanilang mga sama ng loob. Ihagulgol. Isigaw. Ibayo sa mga dinding. Igulong sa sahig. Pinag-imagine sila ng horror. Kung ano iyong pinakanakakatakot para sa kanila. At ipakita nila ang kanilang takot. Iyong halos mamatay na sila sa takot.

        Nilinaw muna sa kanila na iba iyon sa over-acting. Dahil ang dapat nilang ipakita ay iyon lamang totoo sa kanilang nararamdaman sa mga sandaling iyon. Ang susi pa rin ay nasa wastong pag-i-internalize. Ngayon nga lang ay kailangan nilang ipakita ang lahat ng kanilang nadarama gamit ang iba’t-ibang bahagi ng kanilang katawan. Pigain nang husto ang kanilang mga emosyon.

        Nakakapagod. Pakiramdam ni Francesca ay napiga na nga ang lahat-lahat sa kanya.

        Pero nagulat siya sa mga nakayanan niyang gawin. Hindi niya akalaing matatapatan niya si Bobby sa bawat eksena. Kunsabagay, mas marami siyang dapat iyakan at ikagalit sa buhay kaysa sa binata. Mas marami rin siyang mga kinatatakutan. Iyon namang sa pagtawa, basta’t inisip na lamang niyang pagtawanan ang lahat ng kakatwang naganap at nagaganap pa sa kanyang buhay. At pinakawalan niya ang kanyang sarili na parang baliw.

        “Exhausting, ano?” sabi ng trainer nilang si Tommy Sablan, beteranong aktor at direktor sa entablado, pelikula’t telebisyon. “Pero hindi lang acting exercises iyong ginawa ninyo. Mahusay ding psychological release iyon para sa lahat ng kinikimkim ninyong galit, hinagpis, takot at tuwa. Nakakagaan ng loob, hindi ba? Nakakabawas din ng mga inhibisyon.”

        Sa ikalimang araw, mga totoong eksena na ang ipinaaarte sa kanila, halaw sa mga tunay sa script na pampelikula o telebisyon. Maiikling eksena lang naman pero iba’t ibang klase. May light comedy. May romantic. May dramatic na sumbatan. May maingay na bangayan. May action din at horror. Kailangan daw ay mag-eksperimento sila sa lahat kahit na malamang ay hindi naman ipagawa sa kanila sa pelikula.

        Itinuloy pa iyon sa ikaanim na araw nila roon. Mas kumplikado na nga lang ang mga eksenang ibinigay sa kanila. Mas malalalim at challenging. Iyong tipong parang light comedy lang ang palitan pero nakakaiyak ang sitwasyon. Iyong heavy drama na walang tumutulong luha at kalmado lang na nag-uusap. Iyong love scene na nagkakatitigan lang at mga dulo lang ng mga daliri ang nagtatagpo.

        Mabuti na lang at pinakahuli iyong love scene. Hindi kasi handa si Francesca sa magiging reaksiyon niya sa ganoong eksena. Hindi niya akalaing mahahalukay nang husto ang kanyang damdamin.

        Kung noong nasa Cebu pa sila ay nadala na siya nang husto sa pag-arte ni Bobby, ngayon ay mas matindi ang nangyari. Siguro, dahil sa lahat ng mga pinagsaluhan na nila nitong mga nakaraang araw. Siguro rin, dahil mas marunong na siyang mag-internalize.

        Ano man ang dahilan, pareho rin ang resulta. Nalunod siya nang walang kalaban-laban sa kanyang mga emosyon.

        Pakiramdam niya, hindi na siya umaarte habang nakikipagtitigan kay Bobby. Habang unti-unting nagpapang-abot ang mga dulo ng kanilang mga daliri.

        Lahat ng nilalaman ng kanyang damdamin ay nasasalamin sa kanyang mga mata, sa kabuuan ng kanyang mukha at maging sa tensiyong nasa kanyang buong katawan.

        Alam niyang pag-arte lang ang nakikita niya kay Bobby pero kahit iyon man lang ay sabik na tinatanggap ng uhaw niyang puso.

        Kaysarap palang matitigan nang ganoon – na parang mahal na mahal siya ni Bobby. Na parang sabik na sabik itong mahagkan siya’t mayakap.

        Perpekto ang eksenang kanilang itinanghal.

        Bilib na bilib tuloy si Direk Caloy at ang bumibisitang si Bernie Grande mismo.

        “Hindi nga tayo nagkamali,” sabi ng big boss ng Grande Films. “We have a winning pair right here.”

        Pero tapos na ang eksena ay kumakabog pa rin ang dibdib ni Francesca at nanlalamig pa ring parang yelo ang kanyang mga palad.

        Naramdaman iyon ni Bobby nang kamayan siya nito at batiin ng, “Congratulations. Malaking bagay ang mapuri nang ganoon ni Boss Bernie.”

        Humigpit ang pagkakahawak nito sa palad niya.

        “O, huwag kang masyadong tense,” payo nito. “Masanay ka na sa ganoong mga eksena natin.”

        “N-nandiyan kasi si Boss, e,” pagdadahilan niya. “Nakakanerbiyos.”

        Kasayahan na pala ang ikapitong araw nila sa workshop. Dinayo sila roon ng staff ng Grande Films. Naroon din ang cast at crew ng sisimulan nilang pelikula. Nag-party. Ice-breaker na rin daw para sa pelikula.

        “Bale, ngayong araw at bukas na lang ang pahinga ninyo, ha?” paalala ni Woodsy sa magka-loveteam. “Sa makalawa, sisimulan na ang actual shooting.”

        “Matutulog lang ako nang buong araw bukas,” sabi ni Bobby. “Ganoon din dapat ang gawin mo, Francesca. Matulog ka nang matulog sa tuwing may pagkakataon. Alalahanin mo, target nilang tapusin nang pitong araw ang pelikula. Chances are, wala nang tulugan iyan. Doon na tayo titira sa mga location.”

        Nangiti lang siya.

        Hindi lang niya masabing nahihirapan na siyang mapagkatulog nitong mga nakaraang araw. Pero hindi bale. Masaya na siyang malaman na pitong araw uli silang magkakasama nang halos maghapon at magdamag.

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)