Abakada ng Pag-ibig: DESIREE Chapter 8

 

FREE TAGALOG ROMANCE NOVELS

“MAY problema tayo ngayon,” sabi ni Desiree  habang nasa biyahe sila ni Brad pauwi sa Maynila.

        “Ano iyon?” tanong ng binata.

        “Si Arman,” sagot niya. “Kung noon ngang inakala kong gay ka, nagbabantulot akong itodo ang pagkukuwento sa kanya nang tungkol sa iyo, ngayon pa kaya? Baka kasi hindi niya maintindihan ang friendship natin.”

        “Kapag nalaman niya ang nangyari kanina, hahamunin  ako niyon tiyak ng patayan,” sabi ni Brad.

        At seryoso ito.

        “Hindi nga niya dapat malaman iyon, ano?” mabilis na sagot ni Desiree. “Walang dapat na makaalam niyon. Tayo lang.”

        “Okay,” maikling sagot ni Brad.

        Biglang may naisip ang dalaga. Nag-aalalang bumaling siya uli sa katabi.

        “Paano iyon kapag hinalikan na niya ako nang ganoon? Hindi ba niya mahahalata na may nauna sa kanya?”

        Kamuntik nang mapapreno si Brad.

        “O, dahan-dahan naman,” sabi ni Desiree.

        “Sorry,” salubong ang mga kilay na sagot ng binata.

        “Teka, sagutin mo iyong tanong ko,” paalala ni Desiree nang maayos na uli ang takbo nila. “Mahahalata ba niya na nakipaghalikan ako sa iyo?”

        Nagtagis ang mga bagang ni Brad.

        “Ewan ko,” sagot nitong pilit na ikinukubli ang panggigigil.

        Ang totoo’y nanggagalaiti na ito sa tindi ng nadaramang pagseselos. Maisip lang na hahagkan ni Arman si Desiree na tulad ng kung paano nito hinagkan ang dalaga kanina ay parang gusto na nitong magwala.

        “Hindi mo alam?” sabi ni Desiree. “Bakit, ikaw ba, hindi mo nalalaman iyon? Kanina, sakaling hindi mo pa alam na hindi pa ako nahahagkan sa lips ninuman, malalaman mo ba iyon based sa reactions ko?”

        “Hindi ko iyon iniisip kanina,” sagot ni Brad.

        Madilim ang mukha nito. Hindi lang iyon napapansin ni Desiree dahil gabi na’t madilim na rin sa loob ng kotse.

        “Kunsabagay, ako rin, hindi na makapag-isip kanina,” parang nahihiyang amin ng dalaga. “Siguro, mas halatang wala akong experience kasi sabik na sabik akong makaranas ng kung paano ang hinahalikan.”

        Napalunok si Brad. Ang higpit-higpit na ng pagkakahawak nito sa manibela.

        “Alam mo, blessing in disguise iyong halik na iyon,” masayang pagpapatuloy ni Desiree. “May bagong antas na ngayon ang relationship natin. Mas nakakapagtanong na ako sa iyo tungkol sa mga bagay na ikinahihiya kong itanong noon. Isn’t this great?”

        “Great!” sarkastikong sagot ng binata.

        Na hindi naman nakuha ng dalaga.

        “Kung si Arman na kaya ang hahalik sa akin, ganoon din ang mararamdaman ko?” tanong pa niya. “Dapat siguro, mas matindi pa roon, hindi ba? Boyfriend ko siya, e.”

        Hindi na talaga nakasagot si Brad. Kulang na lang ay magdilim ang paningin nito.

        “Alam mo, masuwerte talaga ang magiging girlfriend mo, Brad,” biglang baling ni Desiree. “Pero huwag ka munang magkaka-girlfriend, ha? It may be selfish of me, pero kailangan ko muna ang undivided attention mo habang inaayos ko itong sitwasyon namin ni Arman. Hayaan mo, kapag ikinasal na ako, ikaw naman ang ihahahap ko ng partner para fair. Basta dapat hindi niya sisirain ang special friendship natin.”

        “Huwag na huwag mo akong ipapares sa kung kani-kanino,” sagot ni Brad sa himig na nagbabanta. “Ako ang magpapasya kung sino ang gusto ko o ayaw ko.”

        “Kaso, lahat na lang yata, ayaw mo,” reklamo ni Desiree. “Napakapikihan mo naman.”

        “Bahala na ako roon,” sagot ni Brad.

        “Kunsabagay, okay lang sa akin iyon,” nakangiting sabi ng dalaga. “Wala akong poproblemahing baka magselos sa akin tulad ng kung paanong baka magselos si Arman sa iyo.”

        “Paano kung magselos nga siya’t pagbawalan ka nang makitungo sa akin?’ tanong ni Brad.

        Iyon ang pinakakinatatakutang mangyari ng binata.

        “Hindi dapat mangyari iyon,” kampanteng sagot ni Desiree. “Hindi ko na nga kasi paaabutin pa sa ganoon. Ngayon pa lang, nag-iingat na ako. Pinipili ko na ang pagkukuwento ko sa kanya tungkol sa iyo.”

        “Hindi mo pa rin maiiwasang makarating sa kanya sooner or later ang closeness natin,” pag-aalala ni Brad. “Baka lalo niyang mapagkamalang may itinatago ka sa kanya.”

        “Subukan lang niyang magbintang nang wala sa lugar at siya ang iiwan ko,” depinidong sagot ng dalaga.

        Parang haplos iyon sa sugatang damdamin ni Brad. Pero hindi pa rin sapat para maampat ang pagdurugo ng puso nito.

 

HINDI makatulog si Desiree. Hindi maalis sa isip niya ang halik ni Brad. Hindi niya makalimutan ang lahat ng nadama niya sa halik na iyon.

        Sa tinagal-tagal ng panahon na naturingan siyang may boyfriend, bakit ngayon lang niya naranasan ang ganoon?

        Binabalik-balikan niya ang mga sandaling nakakulong siya sa mga bisig ni Brad. At sinusubok niyang ilarawan sa kanyang imahinasyon na si Arman ang kanyang kapiling.

        Bakit ayaw rumehistro si Arman sa kanyang balintataw?

        Kasi naman, siyempre, si Brad iyong kasama niya kanina at hindi si Arman.

        Nagpasya si Desiree. Kailangang mahagkan siya ni Arman. Bukas na bukas din.

        Kung ganoon pala ang pakiramdam niyon, bakit ba nila ipinagkakait sa kanilang mga sarili?

        At kung araw-araw ba siyang hahagkan ni Arman nang ganoon, o higit pa roon, aba’y baka mas madali na silang magkakaunawaan.

 

MAAGANG-MAAGA pa ng Lunes, pagkatapos niyang makapaligo at bago pa man siya nagbihis ng pang-opisina, ay tinawagan na ni Desiree si Arman sa apartelle.

        “Good morning,” masuyong bungad niya rito. “Na-miss mo ba ako?”

        “H-ha?” parang nabiglang sagot ng binata. “O-oo, siyempre.”

        “Gustung-gusto na rin kitang makita,” sabi ng dalaga. “Sunduin mo ako nang maaga mamaya, ha?”

        “Sige,” sagot ni Arman. “Iyon naman talaga ang usapan natin, hindi ba?”

        “See you,” masayang paalam ni Desiree.

        Pinili niya nang mabuti ang isusuot niya para sa espesyal na araw na iyon. Light pink – kulay ng pag-ibig. Malambot at makinis na seda. Palda’t blusang konserbatibo sa isang banda dahil mahaba ang manggas at puwedeng pang-opisina ang estilo. Pero kung susuriin, mapapansing dahil sa tabas at bagsak ng tela ay sunod na sunod sa magandang hubog ng katawan ng dalaga ang outfit na hanggang kalagitnaan lang ng kanyang mga hita ang ikli.

        Tinernuhan niya iyon ng slingback pumps na puti na tatlong pulgada ang taas ng takong na stilleto at puti ring envelope bag.

        Ang kanyang buhok ay itinaas niya sa isang French twist. Naka-display ang kanyang makinis na leeg at batok.

        Iningatan din niya nang husto ang pag-aayos sa kanyang mukha. Kaunting-kaunting make-up lang – sapat para makapagpalutang sa kanyang kagandahan nang hindi nawawala ang natural na dating.

        Pagkatapos ng lahat, napangiti si Desiree pagtingin niya sa salamin.

        Siguro naman, maaakit na niya ang kanyang boyfriend para hagkan siya sa labi sa kauna-unahang pagkakataon.

        Lalo pang nasiyahan si Desiree nang masaksihan ang reaksiyon ni Brad pagkakita sa kanya sa opisina.

        Pagdating niya sa kanyang cubicle ay inabutan na niya itong naghihintay roon.

        “You look beautiful!” bulalas ng binata pagkaraan ng saglit na parang pagkatulala.

        “Thank you,” nakangiting saot niya. “Sinadya ko ito. At kasalanan mo.”

        “Kasalanan ko?” kunot-noong tanong ni Brad. “After yesterday,” nakangiti pa ring sabi ni Desiree. “Remember?”

        Namula ang binata. Halatang hindi kumportable sa alaalang iyon.

        Mabilis na nagpatuloy si Desiree. Pabulong.

        “Dahil doon, naisip kong panahon na para halikan ako ni Arman.”

        “Ano?” parang pahumindig namang tanong ni Brad.

        “Si Arman,” pabulong pa ring paglilinaw ng dalaga. “Siya ang boyfriend ko, hindi ba? So, dapat lang na maranasan ko na rin na mahalikan ako ng sarili kong boyfriend. Pero dahil ang bagal-bagal niya, I’ve decided to make the first move. Tonight. Kaya dressed to kill ako ngayon. Do I look irresistible enough?”

        Biglang nag-iba ang mukha ni Brad.

        “Hey, is there something wrong?” nag-aalalang tanong ni Desiree. “May masakit ba sa iyo?”

        Nagtaas ng dalawang palad ang binata.

        “A... p-parang lalagnatin nga yata ako, e,” sagot nito. “T-teka... excuse me.”

        At paatras na itong lumabas ng kanyang cubicle.

        “Saan ka pupunta?” tanong ni Desiree.

        “Sa men’s room,” sagot ng binata.

        Nag-aalala pa ring napailing na lang ang dalaga.

        Hinintay niyang magbalik si Brad. Magkatabi lang naman ang mga cubicle nila.

        Halatang bagong hilamos ito.

        “Kumusta na?” tanong ng dalaga.

        “A... b-baka kailangan kong mag-day-off,” sagot ni Brad.

        “Mabuti pa nga,” tango ni Desiree. “Dumaan ka na rin sa doktor para makapagpa-check-up.’

        “Bahala na,” sagot ni Brad. “S-sige, magpapaalam lang ako.”

        “Ingat, ha?” bilin niya.

 

SA gitna ng matinding pananabik sa magaganap sa kanila ni Arman, hindi pa rin maalis ang pag-aalala ni Desiree kay Brad. Makailang ulit niya itong tinawagan sa bahay sa maghapong iyon. Lagi namang walang sumasagot.

        Baka naman nagpunta nga sa doktor, sabi na lang ng dalaga sa sarili. O baka rin nakatulog nang malalim kaya hindi marinig ang telepono.

        Hustong kabababa lang niya uli sa awditibo nang dumating si Arman.

        Nagulat pa si Desiree.

        At hindi niya alam kung bakit may nadama siyang sundot ng pagka-guilty. Alam naman niyang wala siyang ginagawang masama na dapat niyang ika-guilty.

        Namula tuloy siya. Bagay na lalo pang nagpatingkad sa kanyang ganda.

        “Ready?” tanong ni Arman.

        “Of course,” mabilis na sagot ng dalaga.

        “You look like you’re in bloom,” pansin ni Arman.

        Namukadkad ang ngiti ni Desiree.

        “Dapat lang, hindi ba?” sagot niya. “Nandito ka, e.”

        Napakurap si Arman. Parang naasiwa.

        Napapansin na ni Desiree iyon, noon pa. Na kapag may nababanggit siya na medyo romantic – na dapat ay natural lang na napag-uusapan ng magkasintahan – ay naaasiwa ang binata.

        Kaya siguro hindi nauso sa kanila ang magsabi sa isa’t isa ng mga katagang “I love you,” o “Mahal kita”.

        Hinahanap niya iyon ngayon. Isa iyon sa mga bagay na pinananabikan niya.

        Napabuntonghininga ang dalaga.

        Hindi bale. Baka naman kapag nahagkan na siya ni Arman ay biglang magbago ang lahat sa pagitan nila.

        Kaya nga kailangan na talagang maganap ang “magic moment” na iyon.

        “Let’s go,” mabilis na yaya ni Desiree.

        Marami silang nakasabay palabas ng opisina. Kabi-kabila ang batian. Naipakilala na kasi ni Desiree ang boyfriend niya sa mga kaopisina noong isang linggo pa. Si Brad na nga lang yata ang hindi pa nito nakakaharap.

        Sa kotse na lang uli sila nagkasarilinan.

        “Puwede bang sa Manila Hotel naman tayo mag-dinner?” hiling ni Desiree. “Sa coffee shop lang naman.”

        “Why not?” sagot ni Arman. “Hindi pa nga tayo nakakapunta roon.”

        Pinili ng dalaga ang lugar na iyon dahil alam niyang may maganda at romantikong hardin ang hotel na may seaside promenade. Nakita niya iyon noong minsang may dinaluhan sila ni Brad na cocktail party ng isang kompanya.

        Wala na siyang ibang maisip na romantic na lugar kung saan maaaring maganap ang kanyang pinaplanong eksena. Ayaw niya naman na sa sinehan maganap ang kanilang unang halik.

        Naisip niya ang UP campus, isa sa mga pinakapaborito niyang lugar. Pero masyadong nakaugnay sa kanila ni Brad ang lugar na iyon. At gusto niyang panatilihing kanila lang iyon. Isang kanlungan kapag kailangan niyang makasama at makausap ang kanyang best friend.

        Mas bagay sa kanila ni Arman ang hardin ng Manila Hotel. Kapag tinanong siya – saan naganap ang inyong first kiss? Sa seaside promenade sa garden ng Manila Hotel. Bagay na bagay ang setting.

        Mabuti na lang at pumayag si Arman na doon sila maghapunan.

        Sinadya ni Desiree na maging super sweet habang kumakain sila. Kuwento siya nang kuwento tungkol sa mga naganap na katatapos na training semnar sa Tagaytay – hindi siyempre kasali ang tungkol sa kanila ni Brad.

        “You really love your work, don’t you?” tanong ni Arman.

        “Oo naman,” sagot ng dalaga.

        “Kaya imposibleng makumbinse kang magbago ng trabaho,” malungkot na sabi nito.

        Natigilan si Desiree. Hindi niya akalaing mapupunta na naman sa sensitibong paksa ang kanilang pag-uusap.

        “Well, hindi ko hihilingin sa iyo ang imposible,” pabuntonghiningang dagdag ng binata.

        “Arman...” sabi ni Desiree. “Saka na natin pag-usapan ang tungkol diyan. Don’t you think there are other more immediate things that we have to agree on first?”

        “Like what?” kunot-noong tanong ng binata.

        Nagpalinga-linga ang dalaga.

        “Mahirap mag-usap nang sarilinan dito,” sabi niya. “Doon kaya tayo sa garden, tapos na rin lang tayong kumain.”

        “Okay,” tango ni Arman.

        At sinenyasan na nito ang waiter para sa kanilang bill.

        Naglakad-lakad sila sa hardin pagkatapos.

        “Maganda rito,” ano?” sabi ni Desiree. “Banda roon, may seaside promenade pa. Very romantic.”

        “Kabisado mo, a,” pagtataka ni Arman.

        “Nakapunta na kasi ako rito noon,” paliwanag ng dalaga. “May dinaluhan kaming cocktail party ng kliyente. Nanghinayang nga ako na hindi ikaw ang kasama ko. Very romantic nga kasi. Ipinangako ko sa sarili ko na kailangang bumalik ako rito na kasama na ang boyfriend ko.”

        “Kaya pala bigla mo akong niyaya rito,” sabi ni Arman.

        “Halika, doon tayo sa seawall,” anyaya ni Desiree.

        Dumako sila sa tabing-dagat.

        Napansin ng dalaga na walang ibang tao roon. Tamang-tama para sa kanyang binabalak.

        Tumigil siya’t sumandal sa seawall.

        Tumigil din si Arman sa tabi niya.

        “Mag-aanim na taon na tayo, hindi ba?” sabi ng dalaga.

        “Parang kailan lang,” sagot ng boyfriend niya.

        “Pero, after all those years, hindi mo pa ako nahahagkan,” lakas-loob na bulalas ni Desiree.

        “Ano’ng hindi pa?” kunot-noong tanggi ng binata. “Hinahagkan kita sa tuwing bago ako umalis.”

        “Sa pisngi lang iyon,” sagot ng dalaga.

        “Oh!” parang napahiyang sabi ni Arman.

        “Don’t you think it’s about time?” masuyong tanong ni Desiree. “Kailangan ko pa bang hilingin na hagkan mo ako... nang hindi lang sa pisngi?”

(Kapag hindi lumabas ang kasunod na chapter pagkatapos nito, pindutin ang > o kaya’y ang Mga Lumang Mga Post na link.)

 

(Link sa listahan ng iba pang mga nobela.)